سینمای ایتالیا در شروع سال جدید میلادی، یک رکوردشکنی تازه را در جدول گیشهی نمایش سینماهای خود تجربه کرد. در حالی که جدول گیشهی سینماها در سراسر جهان تحت تأثیر فیلم جدید جنگ ستارگان است، کمدی کجا میروم؟ تبدیل به پرفروشترین فیلم ایتالیایی تاریخ سینمای کشورش شد. آنچه باعث تعجب و شگفتی تحلیلگران اقتصادی در این کشور شده، رکوردشکنی فیلم در مدت زمانی کوتاه است. این کمدی بزنوبکوب که روز اول ژانویه در 1300 سالن روی پرده رفت، در سیزدهمین روز نمایشش به فروشی نزدیک به 57 میلیون دلار (52 میلیون یورو) دست پیدا کرد. چیکو زالونه نقش اصلی فیلم را بازی میکند که بازیگری را از سال 2009 شروع کرده است و در همین مدت کوتاه به یکی از موفقترین بازیگران و کمدینهای کشورش بدل شده است. منتقدان در کنار تحسین جنارو نونتسیانته در مقام کارگردان، حضور زالونه را در نقش شخصیتی به نام چیکو یکی از عوامل اصلی موفقیت فیلم دانستهاند. رکورددار قبلی در جدول گیشهی سینماهای ایتالیا، فیلم خورشید دلوها (Sun in Buckets /Sole a catinelle ) محصول 2013 بود. جالب است که این فیلم هم تجربهی مشترک دیگری از تیم دونفره زالونه و نونتسیانته بوده است. این کمدی در زمان اکران عمومیاش به فروش کل 56 میلیون دلار رضایت داد.
چیکو یک جوان تمامعیار ایتالیایی است با ماجراجوییهایی مورد پسند عموم تماشاگران ایتالیایی. او که تکلیفش را با جامعه و آدمهای دور و برش نمیداند و زندگی را باریبههرجهت سپری میکند، ناگهان در موقعیت تازه و پیشبینینشدهای قرار میگیرد و مجبور به ایجاد تغییرهایی در نحوهی زندگیاش میشود. اما از آنجایی که تحقق این تغییرها چندان ساده نیست، داستان وارد مسیری با چرخشهای جذاب و تماشایی میشود.
کجا میروم؟ تا به حال حدود هفتونیم میلیون تماشاچی را به سالنهای نمایش کشانده است. با اینکه معمولاً فیلمهای سینمایی از هفتهی دوم نمایش و کاهش تعداد تماشاگران، با کاهش تعداد سالنهای نمایششان مواجه میشوند، اما تهیهکنندگان این فیلم گفتهاند که قصد چنین کاری را ندارند. در واقع آنها با چنین استقبال بالایی از فیلمشان، دلیلی برای کم کردن تعداد سینماهای نمایشدهنده نمیبینند. با این وجود تعداد زیادی فیلم جدید هالیوودی و بومی در نوبت اکران قرار دارند. تداوم موفقیت کجا میروم؟ که ده میلیون یورو صرف تولیدش شده است باعث یک پیشبینی عجیبوغریب از سوی تحلیلگران شده است؛ اینکه فروش فیلم به مرز هفتاد میلیون دلار میرسد و رکورد فروش آواتار (جیمز کامرون) را میزند؛ فیلمی که در سال 2009 در سینماهای ایتالیا، 71 میلیون دلار (65 میلیون یورو) فروخت وموفقترین فیلم تاریخ سینمای ایتالیا عنوان گرفت. سازندگان کجا میروم؟ نیز دستیابی به چنین فروش کلانی را دور از ذهن نمیدانند. این طبیعی است که از نگاه رسانههای گروهی ایتالیا و منتقدان، بسیار عالیست که فیلمی ایتالیایی پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای این کشور باشد تا محصولی از هالیوود. البته تیم دونفره زالونه و نونتسیانته در سال 2009 (سال درخشش آواتار) اولین فیلم مشترکشان را ارائه دادند که فروش خوبی هم کرد؛ و آنها را به فکر ساخت کمدیهای دیگری انداخت تا بتوانند انبوه تماشاگران را به سالنها بکشانند. دیگر نکتهی جالب اینکه، زالونه در تمام فیلمهای مشترکش با نونتسیانته، همکار فیلمنامهنویس او بوده است.
از همان روز اول که کجا میروم؟ هفت میلیون دلار فروش کرد، عموم تحلیلگران پیشبینی رکوردشکنیهای تازه در جدول فروش را کردند. فیلم در سه روز اول نمایش به فروش باورنکردنی 24 میلیون دلار دست یافت و قبل از رسیدن به پایان هفتهی دوم نمایش، مرز 44 میلیون دلار را رد کرد.
کجا میروم؟ در زمانی به موفقیت بالای مالی دست یافته است که فیلم پرسروصدای جنگ ستارگان: نیرو بیدار میشود هم روی پردهی سینماهای ایتالیا است و تماشاگران زیادی را جذب خود کرده است. این فیلم در روز اول نمایشش 26 میلیون دلار فروش کرد و پرسشهایی را در مورد تغییرهای تازه در جدول گیشه مطرح کرد. برخی از تحلیلگران سینمایی به این نکته اشاره میکنند که رکوردشکنی کجا میروم؟ و پیشی گرفتنش از آواتار، میتواند با یک رکوردشکنی تازهتر از سوی جنگ ستارگان همراه شود! اما حتی اگر این کمدی ایتالیایی نتواند برای مدت زمانی طولانی لقب پرفروشترین فیلم تاریخ سینمای کشورش را حفظ کند، باز هم نمیتوان این واقعیت را انکار کرد که سخت مورد توجه دو صنعت سینمای آمریکا و فرانسه قرار گرفته است. ظاهراً قرار است دو نسخه به زبانهای انگلیسی و فرانسوی از این کمدی ساخته شوند. البته هنوز معلوم نیست عوامل تولید این فیلمها چه کسانی هستند، ولی میتوان پیشبینی کرد که گروهی از هنرمندان سرشناس سینمای فرانسه و هالیوود، پشت این بازسازیها قرار بگیرند.
نونتسیانته درباره علت موفقیت فیلمهایش میگوید: «ما میدانیم چهگونه ریاکاری موجود در آدمها را تعریف کنیم و از تعریف چیزهایی غیر از آن، چهگونه پرهیز کنیم. تماشاگران هم متوجه این موضوع شدهاند و از ما در این راه حمایت میکنند. یکی از نکاتی که متوجه شدهام، علاقهی مردم به کمدیهای قدیمی و سنتی است. در مقایسه با کمدیهایی که پدرانمان میدیدند، من حس لذت بردن بیشتر را به فیلمهایم افزودهام. فیلمهای ما معمولاً پایان خوش دارند، حتی اگر حس آرامش را برای تماشاچی به ارمغان نیاورند. متأسفانه خیلی کم به سینما میروم و وقتی هم به تماشای فیلمی مینشینم، میبینم تفاوتهای زیادی با فیلمهایم دارند. من خودم دوستدار کمدیهای بلیک ادواردز و پیتر سلرز هستم. با این حال، ترجیح میدهم از واقعیتها بگویم تا فضاها و داستانهای سوررئال.»
زالونه هم میگوید او و دوست کارگردانش وقتی فیلمی میسازند، به دنبال آن هستند که برای یک ساعت و نیم بخندند و خوش باشند. به عقیدهی او، این همان کاری است که کجا میروم؟ و بقیهی فیلمهای مشترکش با نونتسیانته انجام میدهند و به همین دلیل است که این فیلمها چنین با استقبال بالای تماشاگران ایتالیایی روبهرو میشوند.