سینمای ایران خشت و آینه: میداسهای وطنی و سلبریتیهایی که طلا جارو میکنند/ بیمسألگی بهمثابه مسأله/ تیرهایی به تاریکی/ سینما؛ گریزگاه یا پناهگاه؟/ 11/9 و 9/11 / ایرجِ عاشق/ رهاشدگی!/ آه ای فردیت گم‌شده/ افزونگی فرهنگی یا فرهنگِ افزونگی؟ تازههای سینمای ایران: مسخرهباز (همایون غنیزاده)/ ماجرای نیمروز: رد خون (محمدحسین مهدویان)/ رحمان 1400 (منوچهر هادی)/ رؤیای سهراب (علی قویتن)/ مردی بدون سایه (علیرضا رییسیان)/ متری ششونیم (سعید روستایی)/ ایدهی اصلی (آزیتا موگویی)/ سلام علیکم حاجآقا (حسین تبریزی)/ حمال طلا (تورج اصلانی)/ مصایب شیرین2 (علیرضا داودنژاد)/ زهرمار (جواد رضویان) جنگ و صلح: بیستمین جشن سینمای ایران سینما سینماست: نخستین دورهی جایزهی آکادمی «سینما سینما» رؤیابافی یا عملگرایی؟: درباره‌ی آیینهای سینمایی و تولد یک جشن جدید پاسخی به یک ابهام قدیمی: ما را به چشم سِر ببین! [ادامه]
خنده و فراموشی، کمدی و امر قدرت: سینمای کمدی در گذر این سال‌ها درگذشتگان: عزت‌الله انتظامی: ارگ، فروریخته‌اش هم هنوز ارگ است/ شیطنت‌های آقای بازیگر.../ کمی شوخی، کمی جدی/ مناسب‌ترین صدا برای او، صدای خودش بود/ حسین عرفانی: صدایی با صلابت بی‌همتا / صدای دیدنی/ سعید کنگرانی: جاذبه‌ی مرگبار . نقد فیلم چهار نقد بر شعله‌ور (حمید نعمت‌الله)/ آخرین بار کِی سحر را دیدی؟ (فرزاد مؤتمن)/ دُم‌سرخ‌ها (آرش معیریان)/ راه رفتن روی سیم (احمدرضا معتمدی)/ دو لکه ابر (مهرشاد کارخانی)/ فیلم‌سازها و مخاطب‌های معضل‌دوست: نگاهی به دو فیلم همه‌چی عادیه! (محسن دامادی) و یک کیلو و بیست‌ویک گرم (رحیم طوفان) معرفی کتاب: پازولینی به روایت پازولینی (آزوِلد استک)/ هامون (سعید عقیقی)/ آن‌چه سینما هست! (دادلی اندرو)/ در دنیای تو ساعت چند است؟ (صفی یزدانیان)/ روزگار فرخ: گفتوگو با فرخ غفاری (سعید نوری)/ رنگین‌کمان رؤیاها، سینمای اورسن ولز (پیتر کووی)/ نئورئالیسم چیست؟ (کامران شیردل)/ زیبایی‌شناسی و فیلم (کاترین تامسن جونز)/ صید ماهی بزرگ: مراقبه، هشیاری و خلاقیت (دیوید لینچ)/ عباس کیارستمی (جاناتان رزنبام، مهرناز سعیدوفا)/ شب تاریک روح: جایگاه و ارزش‌های گونه‌ی وحشت (شهزاد رحمتی) نوستالگرافی: روزگار جوانی/ زیر سایه‌ی درخت/ بیست سال پیش گزارش اکران: پانزده میلیارد فاصله! . سینمای جهان نمای دور: بر سر دوراهی: فیلم ساختن یا انگلی شدن در روده‌ی گوسفند/ مک‌کویین و ساختن فیلم بر اساس سریالی دهه‌ی هشتادی/ بازگشت کری فوکوناگا با سریالی تازه/ «و تو هم، نتفلیکس؟!»/ زیاده‌روی در مصرف سریال یا فیلم!/ سریال انیمیشنی که اشک درمی‌آورد!/ پیش‌درآمدی بر مبحث انیمیشن‌های بزرگسالانه/ اوج‌گیری تازه‌ی کوهن با سریال جدید و درخشانش انتخاب فیلمها یک کار دسته‌جمعی است: آشنایی و گفتوگو با پائولو مورتی، دبیرکل جدید پانزده روز کارگردانان کن نمایش طنز از دل فاجعه: درباره‌ی «آمریكا كیست؟» تازه‌ترین سریال تلویزیونی ساشا بارون كوهنتلویزیون، صاحبکار قلدر!: گزارش بیست‌ونهمین بازار فیلم مستند لاروشل - فرانسه نمای متوسط: دِدپول2 (دیوید لیچ)/ گرینگو (نَش اِجِرتِن)/ انجمن ادبی و کیک سیب‌زمینی گِرنزی (مایک نیوئل) فلاش‌بک در نمای متوسط: دوئل (استیون اسپیلبرگ)/ مستأجر (رومن پولانسکی)/ افسانه‌ی چیكاماتسو (کنجی میزوگوچی) فیلم‌های روز: سابربیکن (جرج کلونی)/ بیروت (براد اندرسن)/ استفانی (آکیوا گولدزمن)/ وینچستر (مایکل اسپیریگ، پیتر اسپیریگ)/ توهین (زیاد دووِیری) بازخوانی: در جست‌وجوی کارگردانان ازدست‌رفته - بخش سوم: دبلیو اس ون دایک لاغر شو یا بمیر!: نگاهی به رئالیتی‌شوهای کاهش وزن
نقد کتاب «بهترین سال‌های زندگی من» نوشته پرویز نوری
امید نجوان: آن‌چه مطالعه «بهترین سال‌های زندگی من» را به فرصت جذابی برای سرک کشیدن در گذشته‌های دور و نزدیک تبدیل کرده است، روایتهای دست اول پرویز نوری از برخی ناشنیدهها در متن و حاشیه سینماست (نمونهاش: اخراج احمد فاروقیقاجار از وزارت فرهنگ و هنر به دلیل ادرار خشمگینانه او بر یکی از مجسمههای وزارتخانه!) و همچنین بیان صادقانهای از برخی خاطرهها که در وضعیت فعلی بیشتر به «خودزنی» شباهت دارد (مثل چاپ یک گفتوگوی خیالی با جینا لولوبریجیدا در مجله «سپید و سیاه» و دریافت یک سکه به عنوان پاداش انجام این کار!). از باقی ماندن برخی کلمههای ناهمسان با رسمالخط امروزی...
[ادامه]
محمدسعید محصصی: عارضه سینمای جنگ ما تلاش در تلطیف شدید خشونت جنگ است که «تنگه ابوقریب» از آن دور است؛ فیلم تا بخواهی آکنده است از خشونتی فزاینده و ضدبشری، از نمایش آثار حمله شیمیایی دشمن بر مردم عادی و تصویر درد و رنج بدنهای درب و داغان و تاولهای شیمیایی روی بدنهای نحیف مردم، تا جنازهها که تقریباً همه جا به چشم میخورد و دستها و پاهایی که جلوی چشم بیننده قطع میشوند و ترکشهایی که بهناگاه به گردن، سینه یا مغز کسی میخورد و خونی که فواره میزند یا کمکم نشت میکند روی خاک و... اینها چهره واقعی جنگ است، چیزی که علی نوجوان میخواسته...
[ادامه]
گردآوری و ترجمه رضا حسینی: اینستاگرام، فیسبوک و یوتیوب، تبلیغات «ملتِ ترور» را پخش نکردند! «ملت ترور»/ Assassination Nation فیلمی شریرانه درباره فرهنگ رسانههای اجتماعی فعلی ماست که از همان ابتدای تولیدش قرار بوده فیلمی خشمانگیز باشد. اما کمپانی فیلم‌های مستقل «نئون» - که «ملت ترور» را در جشنواره ساندنس عرضه کرد - حسابش را نکرده بود که خیلی از کمپانیهای بزرگ عرصه دیجیتال از فیلم حمایت نکنند و تبلیغاتش را بیش از حد مناقشهّبرانگیز بدانند. سازندگان فیلم در حالی که خودشان را برای آغاز نمایش عمومی آن از روز جمعه آماده میکردند، نتوانست کلیپهای تبلیغاتیاش را...
[ادامه]
همچون در یک آینه (۴): نگاهی به برخی بازیهای محمدعلی کشاورز
شاهپور عظیمی: بازی در «مادر» (۱۳۶۸) در نقش محمدابراهیم به همراه دیالوگهای نابی که حاتمی برای این شخصیت نوشته و نوع پوشش و موهای فرشده و دندانهای طلا و خندهها و خشم محمدابراهیم به عنوان خان‌داداش و نوع سیگار بر لب گذاشتنش و راهرفتنهای توأم با لنگر انداختن و البته بهعلاوه دوبله منوچهر اسماعیلی، بیش از پیش باعث شد تا یقین حاصل کنیم که کشاورز بازیگری است که جلوههای بصری اگرچه در کامیابیهایش مؤثر بودهاند اما این بازی او و انعطاف عجیبی که در اجرای نقشهای مختلف داشته است، بیش از پیش نام و چهره او را برای علاقهمندان بازیهایش پررنگ کرده است...
[ادامه]
رضا صائمی: آنهایی که اهل تماشای فیلم و سریال تا پایان هستند بارها در تیتراژ پایانی، عنوانی به نام مدیر روابط عمومی را دیدهاند ولی شاید تصور و اطلاع دقیقی درباره آن نداشته باشند؛ اینکه مدیر روابط عمومی یک فیلم یا سریال دقیقاً چه کاری انجام میدهد و چه نقش و سهمی در تولید و نمایش اثر دارد. شاید خیلیها نیز گمان کنند این یک عنوان تشریفاتی است و اصالت و شأنی ندارد. اما آنها که روح جهان رسانهای امروز را درک کردهاند میدانند که ارتباطات و روابط عمومی در همه زمینهها از جمله در سینما که خود واجد هویت رسانهای است چه جایگاه و کارکردهایی دارد. اگرچه ممکن است این نقش چنان که باید...
[ادامه]
علی شیرازی: سعید کنگرانی یکی از شاخصترین بازیگران جوان موج نوی سینمای ایران در دهه 1350 بود که البته دامنه فعالیتش به عنوان بازیگر به دهه قبل با دو فیلم «امروز و فردا» (1345) و «رضاموتوری» (1349) برمیگشت که این دومی هم به موج نو تعلق داشت اما نقش کنگرانی نوجوان در آن کوتاه بود و گذرا. او بعد از انقلاب بیش از هر چیز در دام سوءتفاهمهایی گرفتار آمد که در دوران جدید به دوریاش از بازیگری و سینما و در نتیجه به انزوای بیش از پیشِ او حکم دادند و امیدهای خودش و دوستدارانش را نومید ساختند. متولد تهران بود و از همان کودکی به سبب علاقهاش به بازیگری در كلوب تفریحات سالم نقش...
[ادامه]
گردآوری و ترجمه رضا حسینی: آلفونسو کوارون و نگرانیهایش درباره «روما»: خیلی از منتقدان غربی روما جدیدترین اثر آلفونسو کوارون را - که در جشنواره فیلم ونیز روی پرده رفت و بزرگترین جایزه این رویداد سینمایی یعنی شیر طلایی را برنده شد - یک شاهکار ارزیابی کردهاند؛ فیلمی که به عنوان نماینده رسمی مکزیک روانه رقابتهای اسکار و رشته بهترین فیلم خارجیزبان هم شده است. به این ترتیب اغلب منتقدانی که فیلم را تماشا کردهاند آن را اثری «حیرتانگیز» یا «بسیار تکاندهنده» قلمداد کردهاند. اما جالب است بدانید که خود فیلم‌ساز بهسختی تصور چنین بازخوردهای تحسینآمیزی را میکرد و نگران بود که روما نتواند...
[ادامه]
کیانو ریوز، راضی از نقشِ جان ویک، مشتاقِ تهیه‌کنندگی پروژه‌های دلی
جِیمی ریگِتی/ ترجمه آوا قهرمانیفر: کیانو ریوز شاید تا سال آینده در فیلم دیگری از مجموعه «جان ویک» دیده نشود اما این ستارهی درونگرا و بیحوصلهی فیلم‌های اکشن با فیلم «سیبری» به بهبود بخشیدن مهارتهای تولیدیاش میپردازد. او حالا برای بار سوم، پس از «جُرم هنری» در سال ۲۰۱۰ هر دو وظیفه تهیه‌کنندگی و بازیگری را بر عهده دارد. ریوز تمام توانش را پای پروژهای گذاشته است که ترکیب شمهای او در تعلیق و کمدی است. ریوز در مصاحبه با «ایندیوایر» گفته است: «من به شکلگیری این فیلمنامه کمک کردم، پس برایم به گونهای متفاوت دوستداشتنی است و تا حدودی همین باعث شد که...
[ادامه]
-out.jpg)