سینمای ایران خشت و آینه: به کی سلام کنیم؟/ سینما بهترین قاضی عواطف ملیتها/ سوار شدن بر موج حماقت/ سینمای فرهنگی/ و باز یک شاخهگل/ بهترین بازی «آقای بازیگر»/ آفرینش درهم است/ لزوم یک انتقال بزرگ/ مستقیم سینما!/ هنرمندان و آسیب گمنامی!/ ایرج وود/ کمدی مترادف با ابتذال نیست!/ اخلاق و سینما/ پولشری! رویدادها سینمای ایران: مروری بر فیلم‌های در دست تولید فیلم‌های جدی مبتذل!/ چهقدر شبیه شدهایم...!/ چند کلمه با جواد طوس حوالپرسی: جمال اجلالی/ آتش تقیپور/ غلامحسین لطفی/ رامتین خداپناهی درگذشتگان: یدالله صمدی: دو نیمهی یک رؤیا / افتخار آذربایجان/ مهدی آریننژاد: فانتزی صدا/ بهرام شفیع: خاموشی آقای بازیگر/ صادق عبداللهی: صادقانه/ پرویز تأییدی: آموزگار هنر تلویزیون: به استقبال سینماگرام [ادامه]
. نقد فیلم پنج نقد بر مغزهای کوچک زنگ‌زده (هومن سیدی)/ گفتوگو با فرهاد اصلانی به بهانه‌ی بازی در مغزهای کوچک زنگ‌زده/ سه نقد بر جاده قدیم (منیژه حکمت)/ نقدی بر سوفی و دیوانه (مهدی کرم‌پور)/ نقدی بر ترومای سرخ (اسماعیل میهن‌دوست)/ سه نقد بر عرق سرد (سهیل بیرقی)/ نگاهی بر چند فیلم گروه هنر و تجربه/ مواجهه (سعید ابراهیمی‌فر)/ فرشاد آقای گل (جعفر صادقی)/ رزم‌آرا؛ یک دوسیه‌ی مسکوت (سیداحسان عمادی)/ چاوش از درآمد تا فرود (هانا کامکار، آرش رییسیان) نوستالگرافی: شیوه‌های تبلیغاتی نیاکان فراموش‌‌شده‌ی ما/ تنها تصویری که باقی ماند/ ویلیام وایلر در ایران گزارش اکران: ما هم فیلم خارجی اکران می‌کنیم! . سینمای جهان نمای دور تکلیف جیمز باند مشخص شد/ نمک‌هایی بر زخم دوست‌داران بازی تاج‌وتخت!/ کریستوفر لی و دراکولا، دیمن هریمن و چارلز منسن؟/ زامبی‌‌ها بهترند یا دایناسورها؟/ «بازگشت مستر بین؟ هرگز نگو هرگز»/ ریدلی اسکات و اولین تجربه‌ی کارگردانی سریال/ برنامه‌ای کمدی که به جدایی ده هزار زوج انجامیده/ رابرت ردفورد و نگرانی‌هایش/ بوجک هورسمن و تجربه‌ای غافل‌گیرکنند روی پرده: زندگی خصوصی (تامارا جنکینز)/ ستاره‌ای متولد می‌شود (برادلی کوپر)/ هالووین (دیوید گوردن گرین) نقد سریال: کشتن ایو (هری بردبیر، جان ایست، دیمن توماس) نمای متوسط: سیکاریو (استفانو سالیما)/ سرخوشی (لیسا لنگست)/ فارنهایت 451 (رامین بحرانی) فیلم‌های روز: آسمان‌خراش (راسن مارشال تریر)/ یک مکان آرام (جان کرازینسکی)/ قطار 15:17 به پاریس (کلینت ایستوود)/ ویکرام ودها (گایاتری، پوشکار)/ سوختن (لی چانگ-دونگ) گزارش هفتادوپنجمین جشنواره‌ی ونیز
به بهانه نهمین دوره از جشنواره بین‌المللی فیلم «وارش»
رضا صائمی: جشنواره وارش با رویکرد تخصصی که دارد به رشد و بالندگی فرهنگ عامه در سینمای ایران کمک میکند که آثار و برکات آن فقط به سینما و روی پرده ختم نمیشود بلکه به تقویت و غنای فرهنگ بومی در سطح اجتماعی و کلانتر کمک میکند. جشنواره وارش میتواند فیلمنامهنویسان، کارگردانها، مستندسازها و همچنین انیمیشنسازها را متوجه قابلیتهای دراماتیک و نمایشی نهفته در دل فرهنگ عامه ایرانی کند و سینما را به عنوان عنصر آگاهیبخش و فرهنگساز قوام ببخشد. اگر چرخش گفتمانی را که در دانش علوم اجتماعی رخ داده است به چرخه تولید محتوا در سینما تعمیم دهیم میتوان از سینما و اشکال مختلفش همچون مستند و فیلم کوتاه در جهت...
[ادامه]
گردآوری و ترجمه رضا حسینی: نویسنده اسکاری «بوچ کسیدی و ساندنس کید» درگذشت: ویلیام گولدمن که برای فیلم‌نامه اریژینال «بوچ کسیدی و ساندنس کید» (جرج روی هیل، ۱۹۶۹) و فیلم‌نامه اقتباسی «همه مردان رییسجمهور» (آلن جی. پاکولا، ۱۹۷۶) برنده تندیسهای طلایی اسکار شده بود، صبح روز جمعه در خانهاش در منهتن درگذشت. دخترش جنی گولدمن دلیل مرگ پدر ۸۷ سالهاش را عوارض سرطان روده و ذاتالریه عنوان کرده است. «بوچ کسیدی...» وسترنی تجدیدنظرطلبانه بود که به محبوبیت زیرژانر «فیلم رفاقتی»/ Buddy Film کمک کرد و گولدمن را به عنوان فیلمنامهنویسی مطرح کرد که میتواند میان خندههای حسابی و حادثهپردازیهای جانانه توازن ایجاد کند...
[ادامه]
گزارش سی‌وهفتمین جشنواره فیلم‌های صامت پُردِنونه ۶ تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸؛ بخش دوم
رامین صادق‌خانجانی: از دیگر فیلم‌های مهم کشف و ترمیم شده باید به ساختهّهای دو چهره برجسته سینمای صامت سوئد، ویکتور شوستروم (بهای خیانت) و موریس اشتیلر (رقصنده باله) اشاره داشت. فیلم شوستروم که نسخه کاملتری داشت داستان مردی را دنبال میکرد که در پی ناتوانی در پرداخت هزینه درمان همسرش از دوستش کمک میجوید، اما وقتی مرتکب قتلی اتفاقی می‌شود، انگشت اتهام را به سوی دوستش نشانه میرود و برای دریافت جایزه به او خیانت میکند. صحنه خودکشی مرد در انتهای فیلم توسط ممیزی زمانه حذف شده بود. «بهای خیانت» کلاً دنبالهرو سینمای تابلو بود و تنها در ابتدای فیلم شاهد تراکینگ دوربین به درون منزل مرد هستیم...
[ادامه]
گزارش سی‌وهفتمین جشنواره فیلم‌های صامت پُردِنونه ۶ تا ۱۳ اکتبر ۲۰۱۸؛ بخش اول
رامین صادق‌خانجانی: برنامه مؤلفمحور جشنواره امسال مختص نمایش فیلم‌های صامت جان استال کارگردان آمریکایی بود که بهنوعی مکمل مرور بر آثار ناطق او در جشنواره چینما ریترواتوی امسال در بولونیا - که احسان خوشبخت برنامهگردان آن بود - به حساب میآمد. فیلم‌های این فیلم‌ساز به دنیای ملودرام تعلق دارند و عناصر این گونه سینمایی به غلظت هرچه تمامتر در آنها قابل رؤیت است. بهعلاوه، آنّها استفادهای حداکثری از عنصر تصادف - که همواره مذموم منتقدان بوده است- را در پیشبرد و سامان دادن به روایت خود به نمایش میگذارند. «کودکی که تو به من دادی» (۱۹۲۱) روایتگر داستان زنی است که درست در آستانه ازدواج کودکی که از او پنهان نگه داشته شده به او بازگردانده می‌شود تا...
[ادامه]
همچون در یک آینه (۱۲): درباره بازی‌های هدیه تهرانی
شاهپور عظیمی: هدیه تهرانی با «سلطان» (۱۳۷۵) وارد سینمای ایران شد؛ و هرچند در نقش مریم حضور عمدهای داشت و در این نقش «به چشم آمد» اما پرسونایی که بعدها از او در سینما شکل گرفت، کمتر به نقشش در فیلم مسعود کیمیایی شباهت دارد. پرسونای زنی ستمدیده که دردش را فریاد نمیزند و در سکوت، تقدیرش را میپذیرد اما از یک جایی به بعد تصمیم میگیرد حقش را بستاند؛ که این بهنوعی با فیلم «قرمز» در کارنامه بازیگری تهرانی شکل گرفت؛ هستی شخصیتی است که در زندگی قبلیاش شکست خورده و با داشتن دختری کوچک، وارد زندگی تازهای شده که جز حرمان و اندوه، نصیبی برایش نداشته است. شوهرش ناصر ملک (محمدرضا فروتن) و خواهر ناصر...
[ادامه]
رضا صائمی: این مطلب را بعد از بازی پرسپولیس و کاشیما در فینال باشگاههای آسیا مینویسم. متنی که برآمده از حسوحالی است که بعد از تماشای بازی دارم. پرسپولیس در این بازی شکست نخورد، پیروز هم نشد اما موقعیت قهرمانیاش را از دست داد. مثل قهرمان زخمی و مصدوم در یک فیلم سینمایی که تا آخرین نفس می‌جنگد اما مغلوب می‌شود. حس شکست و پیروزی از آن دست احساسات و مفاهیمی است که در فیلم و فوتبال بیش از هر جای دیگری تجربه می‌شود. چهبسا که هر دو روایت و حکایت شکستها و پیروزیها هستند. شکست یک قهرمان در فیلم غالباً یک شکست فردی است که همدلی مخاطب را برمیانگیزد. مخاطب پابهپای قهرمان قصهاش در ذهن و روحش می‌جنگد...
[ادامه]
کیکاوس زیاری: برای خیلیها ۶۴ سالگی سن بازنشستگی است. بسیاری از ستارگان سینما در این سنوسال حرفه بازیگری را کنار گذاشتهاند یا به نقشهای کماهمیت و مکمل تن دادهاند. اما برای گودزیلای ژاپنی چنین نیست! رسانههای گروهی در حالی سوم نوامبر (دوازده آبان) را به عنوان تولد این هیولای آهنی دوست‌داشتنی و پول‌ساز جشن گرفتند که هیچ نشانهای از خانهنشینی و بازنشستگی در او دیده نمیشود. گودزیلا هیولایی باستانی و کلاسیک به حساب میآید و بعد از کینگکونگ، قدیمیترین موجود ترسناک و عظیمالجثهای است که با ماجراجوییهایش میلیونها تماشاچی را در سراسر جهان به وحشت انداخته و گاهی هم به وجد آورده است. کمتر کسی پیشبینی میکرد...
[ادامه]
گردآوری و ترجمه رضا حسینی: هریسن فورد خودش را برای «ایندیانا جونز۵» آماده میکند؟!: بنیاد مشترک «انجمن بازیگران سینما» و «اتحادیه هنرمندان رادیو و تلویزیون آمریکا»/ SAG-AFTRA Foundation بهتازگی از هریسن فورد و لیدی گاگای بازیگر/ خواننده تجلیل کرده است. در این مراسم فورد جایزه هنرمندان الهامبخش را دریافت کرد که نصیب چهرههایی می‌شود که از جایگاهشان برای تحقق و پیشرفت اهداف بشردوستانه بهره میگیرند. به هر حال وقتی خبرنگار «ورایتی» روی فرش قرمز به سراغ فورد رفت، موضوع گفتوگویشان اقدامهای خیریه این بازیگر کهنهکار نبود و کاملاً معطوف «ایندیانا جونز۵» شد که همین چندوقت پیش به خاطر تصمیم جدید کمپانی دیزنی در خصوص...
[ادامه]
-out.jpg)