سینمای ایران خشت و آینه: ابتذال را به رسمیت بشناسیم/ بلاکباستر در مگاپلکس/ یله/ پلنگانه/ سینمای مستقل داریم، خوبشم داریم!/ ستاره‌ای چشمک نمیزند/ طاعون بیآبرویی/ در ستایش گفت‌وگو/ آری، جرم این است!/ یک جشنوارهی بسیار خاص/ یک تبصره برای پیشتازان/ نفس باد صبا/ نقدِ نقد/ غلط نسازیم!/ آوازهای یک پرندهی بیبالوپر گزارش جشنوارهی فیلم سینماحقیقت: ازدحام از چهارسو! / سه فیلم بدون بلیت درگذشتگان: فرجالله حیدری: چشمِ بینا/ پشت و خنجر نقد فیلم دو نقد بر سرو زیر آب (محمدعلی باشه آهنگر) گفت‌وگو با محمدعلی باشه آهنگر، نویسنده و کارگردان سرو زیر آب: قصههایی برای نگفتن دو نقد بر بمب؛ یک عاشقانه (پیمان معادی) [ادامه]
گفت‌وگو با پیمان معادی، نویسنده و کارگردان بمب؛ یک عاشقانه: عشق‌لرزه نقدی بر آستیگمات (مجیدرضا مصطفوی) دو نقد بر گلدن‌تایم (پوریا کاکاوند) گزارش اکران: استرسِ مدام نوستالگرافی: جهان‌پهلوان تختی و سینما/ قیصر... کجایی که داااشِتو کشتن!/ گریگوری مارک؛ نقاش بازیگر سینمای جهان نمای دور: کوین هارت مراسم اسکار را اجرا نمی‌کند/ تغییرهای فرمی و مضمونی جایزه‌های امی/ فصل پنجم آینه‌ی سیاه شاید از 28 دسامبر/ آیا اسپایک لی لااقل نامزد اسکار کارگردانی می‌شود؟/ آن‌چه بر پیت دیویدسن گذشت/ نامه‌ی عاشقانه‌ی ویلنوو برای ستاره‌ای متولد می‌شود/ نامزدهای گلدن‌گلوب مشخص شدند/ روایتی مستند ولی سه‌بعدی و رنگی از جنگ جهانی اول/ اگر کوارون نامزد سه‌چهار اسکار شد تعجب نکنید/ مستند جدید ارول موریس جک تورانس، کینگ، باروز و شهرزاد: نیاز به آفریدن و تجلی آن در سینما استادِ نور، استادِ سایه: کتابی ارزشمند درباره‌ی داریوش خنجی ۵۱ سال بعد: یادی گذرا از برتولوچی شورش در پاریس: کانال‌های تلویزیون‌های خبری در تسخیر جلیقه‌زردها فیلم‌های روز: درخت گلابی وحشی (نوری بیلگه جیلان)/ دو جهان موازی (استیون اسپیلبرگ) نمای درشت: پرونده‌ای برای جدیدترین فیلم اصغر فرهادی: همه می‌دانند عشق: تکلیف یا حق؟/ زمانِ بازیافته/ همه حق دارند گفت‌وگو با اصغر فرهادی، نویسنده‌ی فیلم‌نامه و کارگردان همه می‌دانند: هیچ‌کس نمی‌داند چه گذشته‌ای در انتظارش است گفت‌وگو با هایده صفی‌یازی تدوینگر همه می‌دانند: دلم برای سکانس‌های حذف‌شده تنگ می‌شود سایه‌ی خیال: پرونده‌ای برای اثر تحسین‌شده‌ی برادران کوئن: تصنیف باستر اسکراگز قصه‌های جاودان مردمان فانی: پیتر بردشا، منتقد «گاردین»، و ارزش‌گذاری فیلم‌های کوئن‌ها به بهانه‌ی بیستمین سال لبووسکی بزرگ غربِ غریب/ چکامه‌هایی در بابِ مرگ/ ناگه اجل از کمین درآید که من‌ام/ سهم ما از خاک وقتی مستطیلی بیش نیست یک فیلم و دو گفت‌وگو: حرف‌های برادران کوئن درباره‌ی تصنیف باستر اسکراگز و بعضی از چیزهایی که دوست دارند و ندارند! ترجمان بصری مرگ و تباهی در قاب‌های تصنیف باستر اسکراگز
مازیار معاونی: «کلنزمن سیاه» که بر اساس یک داستان واقعی شکل گرفته است، نگاهی دارد به فعالیتهای حرف‌های یک کارآگاه سیاهپوست به نام ران استالوورث که از دهه ۱۹۷۰ تا ابتدای هزاره جدید در خدمت نیروی پلیس آمریکا بود. او پس از دیدن فیلم اسپایک لی بر وفاداری به اصل ماجرای تاریخی صحه گذاشت؛ بجز جزییاتی که بنا به ضرورت درام به کار اضافه شدهاند. در ابتدای فیلم و در پی تصمیم دولت مرکزی مبنی بر اعطای موقعیتهای شغلی و اجتماعی برابر به رنگینپوستان، رانِ جوان به اداره پلیس راه پیدا میکند؛ جایی که تغییر اتمسفر نژادی آن تلاش و مرارت بسیاری میطلبد. در این خصوص، نکته جالب، افزایش توجه سینمای آمریکا در سالهای اخیر به بازه زمانی سرنوشتساز...
[ادامه]
گفت‌وگویی با هیروکازو کورِه‌دا کارگردان «دله‌دزدها»
کیکاوس زیاری: هیروکازو کورهدا در ارتباط با نوع بازی گرفتن از بازیگران کودکش میگوید: «چیزهای مختلفی را در اختیارشان میگذارم تا تمرین و تلاش کنند. اما هیچ وقت چیزی به اسم داستان یا فیلم‌نامه به دستشان نمیدهم.» منتقدان ژاپنی این شیوه کار با بازیگران را در ژاپن، تازه و بدیع می‌دانند. به هر حال سیزدهمین ساخته سینمایی کورهدای ۵۶ساله در گیشه به یک بلاکباستر بدل شده است و حالا هم شانس بسیار زیادی دارد تا جزو پنج نامزد اسکار بهترین فیلم خارجیزبان قرار بگیرد. او که در فیلمش به ستایش از پیوندهای خانوادگی میپردازد، تمایلی به کارگردانی فیلمی صد میلیون دلاری در هالیوود ندارد و کار در سرزمین مادریاش را ترجیح میدهد. اما او از بحثها و جدلهای تندی که...
[ادامه]
همچون در یک آینه (۲۱): نگاهی به چند بازی جک نیکلسن
شاهپور عظیمی: جان جوزف نیکلسن یا همان طور که علاقهمندان سینما وی را میشناسند، جک نیکلسن، بهنوعی یکی از دستاوردهای کاری راجر کورمن است که در ۱۹۶۰ در «مغازه کوچک وحشت» از او بازی گرفت و این همکاری در چند فیلم دیگر نیز ادامه یافت. اما شاید فیلمی که باعث شد نام او بیشتر شنیده شود، «ایزی رایدر» (دنیس هاپر، ۱۹۶۹) بود که بر اساس رویکرد جوانانه آمریکاییهایی که دستهدسته به جنبش هیپیسم ملحق میشدند و زندگی را آمیزهای از معنویت توأم با جاذبه مواد مخدر تصور میکردند. با این همه سیمای واقعی نیکلسن و شاخصه دوران بازیگری او را باید در «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (میلوش فورمن، ۱۹۷۵) یا به سیاق سینمادوستان ایرانی...
[ادامه]
نگاهی به مستندهای «اکسدوس»، «جای خالی دوست» و «خاتمه»
محمدسعید محصصی: نابهسامانیهای اجتماعی و دیگر معضلات جامعههای انسانی، در درون خود حاوی درام هستند و بیدلیل نیست که سینماگران مستند به این جنبه از زندگی بسیار میپردازند. رسوخ به درون ماجراهای پیرامون و مهمتر از آن به درون شخصیتهای انسانی یکی از مهمترین و البته جذابترین جنبههای سینمای مستند است، تا آنجا که گاه برخی از مستندسازان پا روی مرزهای اخلاق مستندسازی هم میگذارند. اما این، همه ماجرا نیست. پردازش درام مندرج در مقولهای که مستند می‌شود، امر ذاتی دیگر این عرصه است. در ادامه چند فیلم دیگر از دوازدهمین جشنواره «سینماحقیقت» را از این منظر بررسی میکنیم...
[ادامه]
رضا صائمی: جشنواره فیلم فجر با همه ضعفها و قوتهایش و با همه حرفوحدیثها و حاشیه‌هایی که دارد، هنوز مهمترین رخداد سینمایی سالانه ایران محسوب می‌شود و در سرشت و سرنوشت این سینما تأثیر مستقیم دارد. اگرچه این جشنواره عرصهای برای رقابت فیلم‌های تازهتولیدشده است و نوعی نمایشگاه برای عرضه آنها، اما ماهیت و هویت جشنواره نه تولید که اکران و نمایش است. نسبت اکران و جشنواره را میتوان در ابعاد مختلفی بررسی کرد، از جمله اینکه حضور در جشنواره نخستین و شاید مهمترین تجربه نمایش هر فیلمی است و شوق و انگیزه تماشای آثار سینمایی در بین مخاطبان مشتاق، حسوحال دیگری به اکران فیلمها میبخشد؛ دوم اینکه...
[ادامه]
گردآوری و ترجمه رضا حسینی: جیمز کامرون: «آلیتا» را باید پول بدهید و در سینما ببینید!: کارگردان پرفروشترین فیلم‌های تاریخ سینما یعنی «تایتانیک» و مآواتار» واقعاً میخواهد همه فیلم جدیدش «آلیتا: فرشته نبرد» را در سینماها تماشا کنند. در واقع کامرون آن قدر روی این موضوع تأکید دارد که در پیشپرده/ تریلر جدید فیلم گفته است: «این تنها راه تماشای این فیلم علمیخیالی است.» هدف از عرضه این پیشپرده تازه هم این است که نشان دهد این فیلم علمیخیالی زیبا و بهروز، مستحق دیدهشدن بر بزرگترین پردههای نقرهای و با بهترین امکانات صوتی موجود است. البته کامرون در این فیلم فقط تهیهکننده و یکی از فیلمنامهنویسان است و وظایف کارگردانی بر عهده رابرت رودریگز بوده...
[ادامه]
علی فرهمند: «جنگ سرد» در زمانی کوتاه (نزدیک به نود دقیقه)، پانزده سال از زندگی پرمحنت و عاشقانه دو شخصیت اصلی - زولا و ویکتور - را روایت میکند، سه کشور را پشتسر میگذارد و توأمان اشاره به بخشی از تاریخ سیاسی لهستان دارد. چنین فیلمنامهای میتوانست مثلاً به سبک روایی پرحرارتِ «دکتر ژیواگو» پیش برود؛ داستانی حماسی (در دویست دقیقه) درباره دو عاشق در فرازوفرودهای تاریخ سالهای آغاز قرن بیستم. اما «جنگ سرد» با وجود زمانِ کوتاهش نسبت به چنین قصههایی، حتی یک لحظه هم شور و گرمای خود را از دست نمیدهد. در واقع زیباییشناسی اثر بر پایه ایجاز شکل گرفته است. فیلم دقیقاً آن چیزی است که از مینیمالیسم انتظار داریم؛ که این سالها...
[ادامه]
گفت‌وگوهای اختصاصی با کارگردان و بازیگر زن فیلم «صف»
عارف محمدی: «صف / Saf» دومین فیلم بلند کارنامه علی وطنسِوِر است که یکی از فیلمسازان خوشآتیه سینمای ترکیه به حساب میآید. این فیلم در بخش استعدادهای نوی دو جشنواره تورنتو و پام اسپرینگز روی پرده رفت و برخی آن را تحسین کردند. آن‌چه در اینجا میخوانید گفت‌وگوهای اختصاصی است با کارگردان و ستاره نقش اصلی زن فیلم، سعادت آکسوی، که گروهی از ایرانیان او را با سریال «حریم سلطان» میشناسند و بیشتر سینمادوستان با فیلم‌های مستقلی چون تولد دوباره که در آن با پنهلوپه کروز همبازی شد. داستان «صف» هم درباره یک زن و شوهر جوان ترک به نامهای کامل و رمزیه است. کامل که مدتی بیکار بوده، بهاجبار به عنوان راننده بولدوزر در «فکیر تپه» استانبول...
[ادامه]
-out.jpg)