نری فرعی و ذهنی باقی مانده است. نه هیچ نقدی هرگز توانسته حرف آخر را درباره‌ی فیلم و سینما بزند و نه هیچ کسی باید بپذیرد که چنین چیزی رخ داده است. در هر دوره‌ای عیار نقد فیلم دچار تغییراتی بوده است. تا پیش از دهه‌ی ۱۹۷۰ شاید شاهد هیچ نقد روانشناسانه‌ای بر فیلم‌ها نبوده‌ایم. تا پیش از آن منتقدان یا به دستاورد‌های تکنیکی فیلم‌ها توجه داشتند یا بیش از هر امر دیگری داستان و روابط شخصیت‌های فیلم‌ها مورد توجه بود. فیلم‌هایی مانند جانی گیتار (۱۹۵۴) با وجود حضور جون کرافورد به عنوان شخصیت اصلی، در آن دوران از دیدگاه زن‌محور مورد توجه واقع نشد و یا درونمایه‌ی فیلم دهه‌ها بعد از نظر روانشناسی به عنوان وسترنی روانشناسانه مورد تجزӌه و تحلیل قرار گرفت. پرواز بر فراز آشیانه‌ی فاخته (۱۹۷۵) در دورانی که به نمایش درآمد از منظر روانشناسی ارزیابی نشد و این مضمون فیلم بود که مورد اعتنا قرار گرفت. منتقدان نئوفرمالیست در دهه‌ی ۱۹۸۰ به فیلم‌هایی پرداختند که سال‌ها پیش ساخته شده بودند و اکنون از منظر تازه‌ای مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گرفتند. از سوی دیگر برخی از فیلم‌ها مانند سرگیجه (۱۹۵۸) یا همشهری کین (۱۹۴۱) در زمان نمایش مورد بی‌مهری منتقدان قرار گرفتنЯ و ارزش‌های‌شان بعد‌ها کشف شد. در این میان فیلم‌هایی مانند مارتی (۱۹۵۵)در زمان نمایش بسیار مورد توجه واقع شدند اما بعد‌ها نه منتقدی به آن‌ها اشاره کرد و نه در ارزشگذاری برترین فیلم‌ها جایی داشتند.
<Ͱ style="text-align: justify;" dir="RTL">بدیهی است که نوشتن درباره‌ی هر فیلمی آزاد است و هر کسی می‌تواند بر اساس استدلال و تفکر منطقی، دلایل خود را درباره‌ی ارزشمند بودن هر فیلمی را روی کاغذ بیاورد. اما این را نیز می‌دانیم که خوب بودن یЧ بد بودن فیلمی کم‌تر می‌تواند کنشی دلبخواهی باشد. به عبارت دیگر نمی‌توان بدون اثبات نظرات خود به فیلمی بیش‌ترین امتیاز را داد و یا فیلم دیگری را نادیده گرفت. آن‌چه که «ریویو» را از «نقد فیلم» جدا می‌ساвد به نوعی نادیده گرفتن مبانی نقد فیلم تئسط کسانی است که در ستون‌های هفتگی به معرفی فیلم‌ها می‌پردازند و کلیاتی را برای خوانندگان ثابت خود به رشته‌ی تحریر درمی‌آورند که قرار نیست به عنوان نقد فیلم تلقی بشود. با توجه به موارد یادشدهĠو آن‌چه به عنوان قواعد نوشتن درباره‌ی فیلم‌ها آمد همچنان کسانی یافت می‌شوند که – به هر دلیل - از یک فیلم خوش‌شان آمده و مایل هستند دیگران را در تجربه‌ی خویش شریک کنند. با همه‌گیر شدن اینترنت، همان طور فیلم&zwͮj;سازی بسیار ساده و ارزان شد، پدیده‌های فراگیری مانند وبلاگ‌نویسی نیز به مخاطبان امکان داد که بتوانند نظر‌های شخصی خود را در قالب ریویو، نقد و تحلیل فیلم - گاهی بدون توجه به معیار‌های نقد‌نویسی - انتشار بدهند و شاید این سرآغاز بسیЧری از سوءتفاهم‌ها در نگارش و انتشار نقد فیلم در سرتاسر جهان شد.کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
