کسی که شایستگی نوشتن آن را داشت بهرام بیضایی بود...[]...آقای بیضایی بر اساس سکانس‌بندی من دیالوگ‌ها را نوشت و صحنه‌هایی را هم اضافه کردند که از بعضی از آن‌ها استفاده کردم. نوع دیالوگی که ایشان نوشت دیالوگ آهنگین بود، یعنی قافیه داشت و در اجرا برای من مشکل بود...[]...من همان دیالوگ‌ها را برداشتم و از شکل ریتمیک درآوردم.» (صفحه‌ی 172)
نکته‌ای درباره‌ی همکاری پنهاՆ بیضایی با این پروژه و البته انصراف‌اش از چاپ کتاب کفش‌های مبارک (نسخه یا روایت او از فیلم‌نامه‌ی کفش‌های میرزانوروز) که در این کتاب و به لطف محمد متوسلانی از آن پرده‌برداری شده است. اشԧره به موضوع جالبی که نه تنها حفره‌های این اثر مکتوب را تا حد زیادی از نظرها دور نگه می‌دارد بلکه باعث می‌شود خواننده پس از مطالعه‌ی آن احساس ناخوشایندی نداشته باشد؛ و برای یک کتاب 264 صفحه‌ای چه چیزی بهتر از این؟
کانال تلگرام ماهنامه سینمایی فیلم:
