نوروز امسال با بصرفه‌ترین سیم‌کار کشور

شماره: ۴۸۵ (نیمه دی ۱۳۹۳)

چشم‌انداز ۴۸۵

نام‌های ماندگار سینمای ایران: روشنایی‌های سینما
آلبوم خاطرات سال‌ها را ورق می‌زنیم، آلبوم خاطرات نسل‌ها. نام‌ها، آدم‌ها، مکان‌ها، رویدادها... سینمای ایران ترکیبی از همه‌ی این‌هاست. کوچک و بزرگ، قدیم و جدید، مشهور و گمنام، پیر و جوان. آن‌چه به عنوان سینمای ایران می‌شناسیم، صدوچند سال پیش آغاز شده؛ رشد کرده و گسترش یافته. از آن‌هایی که کار فکری و ذوقی می‌کنند، تا فن‌کاران و فعالان عرصه‌ی خدمات، و حتی بناها و ساختمان‌ها و دستگاه‌ها. خوب و بد، باهنر و بی‌هنر، شیک و داغان. سینمای ایران مجموعه‌ای از همه‌ی این‌ها بوده و هست. در این میان، نام‌ها و رویدادهایی، مهم‌تر و تعیین‌کننده بوده‌اند. برخی تاریخ ساخته‌اند و به تاریخ پیوسته‌اند و برخی هم‌اکنون در حال تاریخ‌سازی‌اند هرچند شاید خود ندانند.
موضوع این شماره‌ی ماهنامه‌ی «فیلم»، که قرار است هر سال یک بار با این هیأت و ترکیب به عنوان ویژه‌ی زمستان منتشر شود همین نام‌های ماندگار است؛ نام‌هایی از دو نسل، از گذشته و حال، رفتگان و ماندگان، خاموشان و فعالان.

ناصر تقوایی‌، از سرزمین‌های جنوب: مردی که ایستاد
عباس بهارلو:
خوش‌بختی هنرمند این است که مطابق میل خودش اثر هنری‌اش را بیافریند. آن کاری که تقوایی می‌توانسته بکند، به‌ویژه در دوسه دهه‌ی اخیر، کاری نبوده که انجام داده است. استعداد او با کار نکردن و خانه‌نشین شدنش معطل مانده است. البته کار نکردن و فیلم نساختن همواره بهتر از کار بد کردن است...

اصغر فرهادی و معیارهای تازه‌ای برای سینمای ایران: اهمیت فرهادی بودن
شهرام مکری:
بعد از اسکار می‌شد مطمئن بود که راه ساخت فیلم برای فرهادی در خارج از ایران مهیاست و حالا این اوست که باید تصمیم بگیرد پروژه‌ی بعدی‌اش را در کجای دنیا کارگردانی کند...

ناصر ملک‌مطیعی، ستاره‌ی اول: عیار بالای ناصر
رضا کیانیان:
چرا هیچ تماشاگری ناصر ملک‌مطیعی را با اسم و فامیل صدا نمی‌کند یا از او با اسم و فامیل یاد نمی‌کند؟ نه امروز بلکه سال‌ها قبل که ناصرخان نامش بر سردر سینما‌ها می‌درخشید. این یک مرتبت است که بازیگری در نزد تماشاگر به چنان محبوبیتی برسد و چنان جایگاهی در قلب تماشاگر پیدا کند که تماشاگر او را مثل رفیق سالیانش صدا کند!

شهاب حسینی، درویشی که در یک اقلیم نمی‌گنجد: با چشم‌هایی که می‌خندند
شاهین شجری
کهن: او را می‌توان در ردیف بازیگران مؤلف سینمای ایران قرار داد؛ به اعتبار نقش‌های خاصی که بازی کرده و نوع مواجهه‌اش با نقش. اگر کاری که او در جدایی نادر از سیمین کرده مصداق تألیف در بازیگری نباشد، کدام بازیگر را می‌توان چیزی بیش از ابزار دست کارگردان برای روایت داستان دانست؟

فخری خوروش، شمایل سال‌های طلایی بازیگران زن: فریاد تئاتر، نجوای سینما
شاهین شجری
کهن: پنجاه سال بعد که محققی بخواهد بداند یک قرن پیش از زمانه‌ی خودش «بازیگر زن سینمای ایران بودن» چه معنایی داشته فخری خوروش یکی از اولین گزینه‌‌هایی است که به‌‌ش توصیه می‌‌کنند کارنامه‌ی حرفه‌‌ای و سرگذشت زندگی‌‌اش را مرور کند...

لیلا حاتمی: همین بی‌پیرایگی دست‌نیافتنی...
آرامه اعتمادی:
شوخی روزگار است که یکی از بهترین بازیگران زن سینمای ایران در هفده‌هجده سال اخیر، مجموعه‌ای از احساس‌ها و برداشت‌های متناقض درباره‌ی حرفه‌اش دارد. بازیگری، بخت و طالع برخی است و هیچ آدمیزادی را قدرت گریز از طالعش نیست. چنان که لیلای علی حاتمی هم با همه‌ی نشیب‌وفرازهایی که پیمود و...

علیرضا زرین‌دست، کلاسیک نوگرا: یکی از عصر طلایی
محمد جعفری:
ورودش به سینما به پشتوانه‌ی برادرش محمد زرین‌دست اتفاق افتاد که تازه از دانشگاه UCLA آمریکا فارغ‌التحصیل شده بود و دستیاری فیلم‌برداری فیلمش وسوسه‌ی شیطان را به او سپرد. بعدها خودش مقابل دوربین رضا درمیشیان در مستند جادوگر اعتراف می‌کند که برادرش در واقع او را به گروه فیلم‌برداری مصطفی عالمیان تحمیل می‌کند...

تورج اصلانی، استاد بازیگوشی‌‌های دیجیتالی: میل به متفاوت بودن
آذر مهرابی:
از نسل سوم فیلم‌برداران پس از انقلاب دو چهره بیش‌تر در میان هم‌نسل‌های باذوق‌شان می‌درخشند: هومن بهمنش و تورج اصلانی که دومی به مدد شم جست‌وجوگر، نوآوری و تجربه‌گرایی مفرط جای تأمل بیش‌تری دارد. اصلانی طی چهارده سال اخیر مدیر فیلم‌برداری حدود ۳۵ فیلم بلند سینمایی از محصولات سینمای ایران، کردستان عراق و ترکیه بوده است و...

امیر اثباتی فقط طراح صحنه و لباس نیست: خیلی خیلی نزدیک
آتوسا قلمفرسایی:
در طی سال‌هایی که اثباتی را می‌شناسم، همواره شاهد پیگیری او از تازه‌های نشر، نمایشگاه‌های تجسمی، تئاترها و فیلم‌ها بوده‌ام. همیشه دنبال‌کننده‌ی مسیر حرفه‌ای و هنری هنرمندان رشته‌های مختلف و به‌خصوص فیلم‌سازان بوده است. همیشه پس از دیدن یک تئاتر یا فیلم خوب، یا یک نمایشگاه باشوروشوق، این اشتیاق را به اشتراک می‌گذارد...

مرتضی حنانه، آغازگر جدی موسیقی متن در سینمای ایران: زرگری‌ها و نقادی‌های زمانه
علیرضا میرعلینقی:
با وایبر برایم پیغام آمده: «...برای اجرای آثار پدرم نیاز به اسپانسر داریم.» با امضا علی حنانه، پیانیست و آهنگ‌ساز درس‌خوانده‌ای که هنگام مرگ پدر، فقط هجده سال داشت و اکنون در سن‌وسالی است که بیش‌تر از گذشته به ارزش و اهمیت آثار زنده‌یاد مرتضی حنانه، واقف است. نه‌تنها آثار حنانه، بلکه آثار تمام آهنگ‌سازان بزرگ هم‌نسل وی، به همین ترتیب در محاق فراموشی و از میان رفتن، پرت شده‌اند...

کارن همایون‌فر، پرکارترین آهنگ‌ساز سینمای این سال‌ها: مردی برای تمام فصول، ماه‌ها، روزها و ساعت‌ها
سمیه قاضی
زاده: با اختلاف، پرکارترین آهنگ‌ساز سینمای امروز ایران است. در کارنامه‌اش هم سیمرغ جشنواره‌ی فجر را دارد هم دیپلم افتخار هم تندیس «خانه‌ی سینما» و هم انبوهی جوایز دیگر. در هر ژانری موسیقی ساخته؛ از کلاسیک تا راک. برای کارگردانان پیر و جوان، نوگرا و اصول‌گرا. از کیمیایی تا روح‌الله حجازی...

فرهاد مهراد و خاطره‌های نداشته‌اش از دروازه‌غار و سیداسماعیل: مردی که ژانر شد
بهرنگ تنکابنی:
جوان است، خیلی جوان. شاید کم‌تر از 25 سال. لاغراندام با قدی متوسط. دو نوک سبیلش از دو گوشه‌ی لبش کمی آویزان شده. روی سن کافه‌رستوران کوچینی، پشت پیانو نشسته و میکروفنی روبه‌روی دهانش قرار گرفته. انگلیسی حرف می‌زند، شاید چون ترانه‌های بیتلز و رولینگ استونز و ری چارلز را اجرا می‌کند...

رضا یزدانی؛ صدای سینمایی: فریاد خش‌دار خاطره
سمیه قاضی
زاده: صدایی که بی‌شباهت به فریدون فروغی و فرهاد نیست و ترانه‌هایی که ذاتاً برای خاطره‌بازی آفریده شده‌اند. به این‌ها اضافه کنید فریادهای خش‌دار خواننده‌ای را که خودش گیتار می‌زند و احساساتش را با تمام وجود روی صحنه بروز می‌دهد. موهای فرفری وزدار، لباس‌ها و پوتین‌های چرم تیره‌رنگ، یک گیتار الکتریک، ترانه‌های اعتراضی و...

صدای منوچهر اسماعیلی، طنین و تصویر «قهرمان»: آن صَلابتِ لرزان
امیر پوریا:
صدای منوچهر اسماعیلی یکی از چهارپنج دلیل خیلی قدیمی و آغازگر علاقه‌ام به سینما بود؛ طبعاً بی‌آن‌که ابتدا حتی نامش را بدانم. شرایط فرهنگی مشابه، عاملی است که باعث می‌شود گمان کنم برای بسیاری از سینماگران هم‌نسلم یا حتی قدیمی‌ترها هم چنین بوده؛ و شاید خود از این تأثیر صدای او در زندگینامه‌شان به طور کامل آگاه نباشند...

رفعت هاشم‌پور، دوبلوری پرتوان، منزجر از دوبله!: نرمی ابر و خروش آذرخش
نیروان غنی
پور: رفعت هاشم‌پور علاوه بر بازیگران خارجی به جای بازیگران زن سینمای ایران نیز نقش‌گویی داشته و دوبلور تقریباً ثابت آذر شیوا، شهلا ریاحی و فخری خوروش بوده است. از 1353 مدیریت دوبلاژ را آغاز کرد و تا میانه‌های دهه‌ی هشتاد ادامه داد. او در 1384 پس از اعتصاب انجمن گویندگان و سرپرستان گفتار فیلم به دلیل...

عباس گنجوی، پدر تدوین فیلم در ایران: بهای دلم را دادم
بهرام دهقان
: سال 1353 اولین بار عباس گنجوی را در اتاق تدوین ساختمان تولید شبکه‌ی اول تلویزیون دیدم. برای کارآموزی از طرف مدرسه‌ی عالی تلویزیون و سینما به واحد تدوین معرفی شده بودم. عباس گنجوی نام شناخته‌شده و معتبری در عنوان‌بندی فیلم‌های شاخص آن سال‌ها بود. آن روز مشغول تهیه‌ی فهرست افکت‌های صوتی شازده احتجاب بود و اصلاً با من حرف نزد...

هایده صفی‌یاری، تدوین یعنی نگاه به پیرامون: ستیز با غرور کاذب
بهرام دهقان
: هایده صفی‌یاری کار در سینمای حرفه‌ای را با تدوین صدا شروع کرد؛ آن هم در سال‌هایی که برخی از تدوینگران با ورود صدابرداری سر صحنه در فیلم‌ها، تصاویر را جداگانه تدوین می‌کردند و از شخص دیگری می‌خواستند که کار تدوین صدا را برای‌شان انجام دهد. حضور او در فیلم‌های شاخص برایش تجربه‌ای دلپذیر بود...

نظام‌الدین کیایی، هنوز صدا، فقط صدا: بوم و گلدون
هوشنگ گلمکانی:
نمونه‌ی مثال‌زدنی یک آدم بی‌قرار است، حتی حالا که هفتاد را هم رد کرده. یک فعال صنفی متعصب است. از کسانی‌ست که نقش مهمی در شناساندن و تثبیت صدای سر صحنه در سینمای ایران داشته است. صدابرداری را، هم به شکل آکادمیک آموخته و هم در حین کار تجربه کرده، آن هم در کشوری که پیش از ما صدای سر صحنه را در سینمایش جدی گرفته بود...

محمدرضا دلپاک، از صدادار کردن فیلم‌ها تا بخشیدن روح و زندگی به آن‌ها: رنگ صدا
هوشنگ گلمکانی:
دلپاک توانست فارغ از ملاحظه‌های تجاری سینمای حرفه‌ای دست به تجربه‌هایی هنری و زیبایی‌شناسانه در زمینه‌ی صدا بزند که بعدها او را به نخستین «طراح صدا»ی سینمای ایران تبدیل کرد؛ حرفه و هنری که دیگر هدفش فقط صدادار کردن و صداگذاری روی فیلم‌ها نبود...

اکبر عالمی، ابن‌مشغله، همه‌فن‌حریف: دو روی سکه
عباس یاری:
اکبر عالمی را از زاویه‌ی کدام بخش از فعالیت‌های کارنامه‌اش باید ارزیابی کرد؟ به عنوان استادی بادانش، خوش‌مشرب، تأثیرگذار و رؤیایی که طی سال‌های طولانی شاگردان بسیاری از کلاس‌هایش وارد عرصه‌های مختلف شده‌اند و همواره حضور در کلاس‌های او را جزو بهترین ساعت‌های تحصیل‌شان دانسته‌اند؟ آیا او را باید به خاطر فعالیت‌هایش به عنوان مترجم و نویسنده‌ی آگاهی که...

پارس‌فیلم تقدیم می‌کند: «چینه‌چیتا» به سبک ایرانی
عباس بهارلو:
دکتر اسماعیل‌ کوشان (1362-1293) بنیان‌گذار نخستین استودیوی فیلم‌سازی در ایران بود. او هم «پدرِ سینمای‌ ایران‌» لقب‌ گرفته،‌ و هم‌ در مقابل‌ فرخ‌ غفاری،‌ که بدعت‌گذارِ سینمای‌ِ غیرمتعارف بود‌، قابیلِ سینمای‌ ایران‌. کوشان قبل‌ از آن‌که‌ وارد کار سینما شود دکترای‌ خود را در برلین در رشته‌ی‌ اقتصاد گرفت‌...

غلام‌حسین میرزایی معروف به «غلام‌ژاپنی»: من این عالم عشقو به عالم نفروشم...
عباس یاری:
روزی که عزمش را جزم کرد بازیگر شود، تازه برای اولین فیلمش غلام ژاندارم رفته بود قاطی سیاهی‌لشکرهای امان منطقی. با خودش فکر کرد غلام‌حسین که اسم سینمایی نیست: «کسی برای بازیگری که اسمش غلام‌حسین میرزایی است نمی‌ره توی صف بلیت بخره. اما غلام می‌تونه معروفیت بیاره.» بعد همان طور که توی آینه خودش را ورانداز می‌کرد نگاهی به چشمان تنگ و ریزش انداخت و گفت: «ژاپنی...! عالیه، خودشه! غلام‌ژاپنی!»...

البرز، راما و مرکزی، استودیوهای سه‌گانه‌ی دوبلاژ در یک ساختمان: خیابان ارباب‌جمشید، پلاک 32
علی شیرازی:
در خیابان ارباب‌جمشید ساختمانی هم قرار داشت که در سه دوره‌ی تقریباً پیاپی، به‌ترتیب محل استقرار و فعالیت سه استودیوی «البرز»، «راما» و «مرکزی» بود. نخستین استودیو در اوایل دهه‌ی 1340 شروع به کار کرد و به دلایلی از 1349 به «راما» تبدیل شد که تا 1357 دوام آورد، اما قصه‌ی استودیوی سومی تا حدی متفاوت است...

استودیو فیلمساز، لابراتوار خاموش: مقهور کودتای دیجیتال
علی شیرازی:
استودیو «فیلمساز» حدود نیم قرن، در کنار استودیو «بدیع» یکی از دو قطب لابراتواری بخش خصوصی و از مهم‌ترین و مؤثرترین مکان‌‌ها در پیشبرد سینما در ایران (چه از نظر تولید و تکمیل فنی فیلم‌های برتر و چه از نظر کارهای فنی و لابراتواری آثار سینمای جهان برای نمایش در ایران) بود. «شرکت استودیو فیلمساز» سال 1346 در تهران، خیابان روزولت، کوچه‌ی کیوان، پلاک سه تأسیس شد...

شهرک سینمایی غزالی، یادگاری از زنده‌یاد علی حاتمی: شهری برای رؤیاسازی
احسان ناظم
بکایی: «شهرک سینمایی غزالی» فعال‌ترین شهرک سینمایی ایران است؛ شهرکی که با ۳۶ سال قدمت، خاطرات تصویری فراوانی برای‌مان ساخته است. ۱۹۰هزار مترمربع برای تلویزیون و سینمای ما که موضوع ساخت دکور، استفاده و نگهداری از آن دشوار است، این وسعت دکورهای مختلف در این شهرک به یک بهشت می‌ماند...

سینما مایاک، پیش از افتتاح و پس از ویرانی: و در آغاز،  هم بود
عباس بهارلو:
«سینما‌ صنعتی‌» یک‌شنبه هشتم مهر 1307، موقع ‌نمایش‌ دزد بغداد (رائول والش، 1924) به کلی در آتش سوخت که البته به ‌کسی‌ آسیبی ‌نرسید. سیزده ماه بعد، در هشتم‌ آبان‌ 1308، بر خاکسترهای این سینما، «سینما مایاک‌» توسط گریشا ساکوارلیدزه و علی‌ ربیع‌زاده با فیلمی‌ از سینمای گرجستان‌ آغاز به ‌کار کرد...

مجتمع‌های سینمایی، رو به گسترش: پردیس‌های سینمایی، روزگار نو
امیرحسین علم
الهدی: برای اثبات تأثیر این مجتمع‌ها اشاره به همین نکته کافی است که بر اساس اعلام مرکز سمعی‌وبصری اتحادیه‌ی اروپا از یک میلیارد تماشاگر سینما در کشورهای این اتحادیه، حدود هشتصد میلیون نفر به مجتمع‌های چندمنظوره برای تماشای فیلم رفته‌اند. اما در ایران طبق معمول این ضرورت تغییر پنج دهه طول کشید و مجتمع تجاری، تفریحی و سینمایی «اریکه‌ی ایرانیان» در شهرک غرب با چهار سالن سینما...

علی عباسی؛ تهیه‌کننده نه به معنای فقط سرمایه‌گذار: فیلم‌هایم نسوختند،خودم که سوختم...
قصیده گلمکانی:
و کارنامه‌ی علی عباسی این جوری ادامه پیدا کرد: «به محض این‌که به سن قانونی رسیدم، شرکت تبلیغاتی "نمونه"را در بولوار الیزابت - کشاورز فعلی - تأسیس کردم. دیگر نیاز نبود سن واقعی‌ام را پنهان کنم. افتتاح رسمی یک شرکت پایه‌ای شد برای اعتبار مالی تأسیس سازمان تهیه و تولید فیلم. پس از مدتی که در آن ساختمان بولوار اقامت داشتم...

منوچهر محمدی، تهیه‌کننده‌ی مؤلف: دل‌مشغول دغدغه‌های اخلاقی این روزگار
مهرزاد دانش:
در بسیاری از موارد، زمانی که از منوچهر محمدی یاد می‌شود، عنوان «تهیه‌کننده‌ی مؤلف» را برایش به کار می‌برند. مفهوم سینماگر مؤلف، از زمانی که تحلیلگران فرانسوی وابسته به موج نو در اواخر دهه‌ی ۱۹۶۰ آن هم در خصوص کارگردان ابداعش کردند تا کنون، البته دچار تغییرات و قبض‌وبسط‌های فراوان شده است و از مرز ادعای زوال هم گذشته است...

پرویز دوایی، از نقد فیلم تا موسیقی کلام و نوستالژی: مرد راستین واژه‌ها
کیومرث وجدانی:
«دوایی هستم. بفرمایید.» (البته به انگلیسی می‌گوید). صدایش از آن سوی خط تلفن. نخستین تماس من با دوایی پس از حدود پنجاه سال. زیاد عوض نشده؛ همان صدای مخملینی که بازتاب ذات نجیب و مهربانش است. اولش رسمی، جدی و نسبتاً کم‌حرف بود اما به محض این‌که به ماهیت فرد تماس‌‌‌گیرنده پی برد رسمیت صدا جای خود را به گرمی زایدالوصف و استقبالی صمیمانه داد؛ دقیقاً همان واکنشی که انتظار داشتم...

مجید اسلامی، منتقد فیلم: مچ‌پوینت یا چه‌گونه یاد گرفت علافی هم عالمی دارد
هما توسلی: ...
با آن اوضاعی که داشت هر غریبه‌ای هم می‌فهمید که فیلم دیدن آشکارا برایش نه یک تفریح که یک جور روش زندگی شده است. گاهی ساعت‌ها زل می‌زد به دریا و سعی می‌کرد قصه‌های کم‌رنگ ذهنی‌اش را به شکل فیلم‌هایی سروسامان‌گرفته تصور کند؛ یا دراز می‌کشید توی رختخواب و دفترچه‌ی ستاره‌هایش را درمی‌آورد و بعد از کلی بگومگوی ذهنی با خودش نیم‌ستاره از فیلمی کم یا زیاد می‌کرد...

سینما آزادی، آتش‌سوزی و بازسازی : سوختن و ساختن
پوریا ذوالفقاری:
سینما آزادی سینمای محبوب چند نسل است و هر کس دلیلی برای این عشق دارد. قدیمی‌ترها افتتاحش را در سوم اردیبهشت سال 1348 با فیلم مایرلینگ (ترنس یانگ) به یاد می‌آورند. با خاطره‌ی تماشای فیلم‌های خارجی در این سینما عاشقش شده‌اند و شیفتگان سینما در سال‌های پس از انقلاب با یاد دیدن فیلم‌های جشنواره یا مواجهه‌ی دائم با نام «شهر قصه» در گزارش‌های سینمایی‌نویسان به شکلی غریب و...

خانه‌ی سینما، تعطیلی و بازگشایی: دوئل در آفتاب به یاد سید فیلد
پوریا ذوالفقاری: ...
آغاز دوران جدید: این فصل با تحویل سال 1392 آغاز می‌شود. سپس مصاحبه‌ی ‌تلویزیونی جواد شمقدری را با خبرنگار بخش خبری 8:30 می‌بینیم که اساسنامه‌ی مورد توافق را نادرست می‌داند و معتقد است باید عبارت «جمهوری اسلامی» به انتهای آن اضافه شود. این مصاحبه به چهره‌ی فرهاد توحیدی و محمدمهدی عسکرپور کات می‌خورد. در صحنه‌ی بعد روزنامه‌ای را روی کیوسک می‌بینیم که تیتر نخستش به...

آرشیو1
شماره:۶۱۱ (ویژه نامه نوروز ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینما و نفت)
شماره:۶۱۰ (ویژه نامه اسفند ماه / پرونده یک موضوع: سینمای فلسطین)
شماره:۶۰۹ (ویژه‌نامه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر و چهل سالگی فارابی)
شماره:۶۰۸ (دی ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلم: گیج‌گاه)
شماره:۶۰۷ (آذر ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلمساز: داریوش مهرجویی)
شماره:۶۰۶ (آبان ماه ۱۴۰۲ پرونده یک موضوع: سینمای کمدی در ایران)
شماره:۶۰۵ (مهر ماه ۱۴۰۲ پرونده: سینمای مستقل ایران از نگاه منتقدان فیپرشی)
شماره:۶۰۴ (شهریور ماه ۱۴۰۲ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۰۳ (مرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۲ (تیر ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۱ (خرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۰ (ویژه‌نامه نوروز ۱۴۰۲)
شماره:۵۹۹ (ویژه‌نامه چهل سال سینمای جنگ و دفاع مقدس)
شماره:۵۹۸ (ویژه‌نامه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۹۷ (دی ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۶ (آذر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۵ (آبان ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۴ (مهر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۳ (شهریور ۱۴۰۱ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۵۹۲ (مرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۱ (تیر ۵۹۱)
شماره:۵۹۰ (خرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۹ (فروردین ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۸ (اسفند ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۷ (بهمن ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۶ (دی ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۵ (پاییز ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۴ (۱۰ شهریور ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۳ (تیر ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۲ (خرداد ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۱ (اسفند ۱۳۹۹)
شماره:۵۸۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۹ (۱ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۸ (دی ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۷ (آذر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۶ (آبان ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۵ (مهر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۰ (اردیبهشت ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۹ (فروردین ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۸ (اسفند ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۶ (بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۵ (دی ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۴ (آذر ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۳ (آیان ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۲ (مهر ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۱ (شهریور ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۰ (مرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۹ (تیر ۱۳۸۹)
شماره:۵۵۸ (خرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۶ (فروردین ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۵ (اسفند ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۴ (۱۰ بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۳ (بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۲ (دی ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۱ (۲۰ آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۰ (آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۹ (آبان ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۸ (مهر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۷ (۲۰ شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۶ (شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۵ (مرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۴ (تیر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۳ (خرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۲ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۰ (فروردین ۱۳۹۷)
شماره:۵۳۹ (اسفند ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۷ (بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۶ (ویژه‌ی زمستان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۵ (دی ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۴ (آذر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۳ (نیمه‌ی دوم آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۲ (آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۱ (مهر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۰ (۲۰ شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۹ (شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۸ (مرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۷ (تیر ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۶ (خرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۵ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۴ (اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۳ (فروردین ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۲ (اسفند ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۱ (۱۲ بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۰ (بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۹ (۲۰ دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۸ (دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۷ (آذر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۶ (بیست آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۵ (آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۴ (مهر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۳ (۲۰ شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۲ (شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۱ (مرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۰ (تیر ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۹ (خرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۸ (شماره‌ی ویژه بهار)
شماره:۵۰۷ (اردیبهشت ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۶ (فروردین ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۵ (اسفند ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۴ (۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ویژه‌ی جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۰۳ (بهمن ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۲ (نیمه‌ی دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۱ (دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۰ (آذر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۹ (شماره ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۸ (آبان ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۷ (مهر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۶ (۲۱ شهریور ۱۳۹۴ - ویژه‌ی روز ملی سینما)
شماره:۴۹۵ (شهریور ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۴ (مرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۳ (تیر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۲ (خرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۱ (۲۰ اردیبهشت (شماره ویژه بهار ۱۳۹۴))
شماره:۴۹۰ (اردیبهشت ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۹ (فروردین ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۸ (اسفند ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۶ (بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۵ (نیمه دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۴ (دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۳ (آذر ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۲ (۲۰ آبان ۱۳۹۳ - فوق‌العاده‌ی پاییز)
شماره:۴۸۱ (آبان ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۰ (مهر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۹ (۲۱ شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۸ (شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۷ (مرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۶ (تیر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۵ (خرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۴ (ویژه بهار - ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۳ (اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۲ (فروردین ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۱ (اسفند ۱۳۹۲)
شماره:۴۷۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۲ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۶۹ (بهمن ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۸ (دی ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۷ (آذر ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۶ (شماره‌ی ۴۶۶، ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۵ (آبان ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۴ (مهر)
شماره:۴۶۳ (۲۱ شهریور)
شماره:۴۶۲ (شهریور ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۱ (مرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۰ (تیر ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۹ (خرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۸ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۲ )
شماره:۴۵۶ (فروردین ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۵ (اسفند ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۴ (۱۲ بهمن ۱۳۹۱ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۵۳ (بهمن ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۲ (دی ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۱ (آذر)
شماره:۴۵۰ (نیمه آبان ۱۳۹۱ | ویژه‌ی سی سالگی)
شماره:۴۴۹ (آبان ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۸ (مهر ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۷ (۲۱ شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۶ (شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۵ (مرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۴ (تیر‌ماه ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۳ (خرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۲ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۰ (فروردین)
شماره:۴۳۹ (اسفند)
شماره:۴۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۷ (بهمن ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۶ (دی‌ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۵ (آذر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۴ (شماره ویژه پاییز - ۱۷ آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۳ (آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۲ (مهر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۱ (شماره ویژه‌ی روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۰ (شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۹ (مرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۸ (تیر ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۷ (خرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۶ (شماره ویژه بهار - ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۵ (اردیبهشت ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۴ (نوروز ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۳ (اسفند ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۲ - ویژه جشنواره فیلم فجر (۱۶ بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۱ (بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۰ (دی‌ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۹ (آذر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۸ (شماره ویژه پاییز - ۲۰ آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۷ (آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۶ (مهر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۵ (شماره ویژه روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۸۹ )
شماره:۴۱۴ (شهریور ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۳ (مرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۲ (تیر ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۱ (خرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۰ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۹ (اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۸ (اول فروردین ۱۳۸۹)
شماره:۴۰۷ (اول اسفند ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۶ - ویژه جشنواره فجر (۵ بهمن ۱۳۸۸ )
شماره:۴۰۵ (اول بهمن ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۴ (دی ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۳ (آذر ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۲ (نیمه آبان - ویژه پاییز ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۱ (اول آبان ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۰ (۱ مهر ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۹ (ویژه روز ملی سینما) (۲۱ شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۸ (شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۷ (مرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۶ (تیر ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۵ (خرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۴ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۳ (اردیبهشت ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۲ (ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۱ (اسفند ۱۳۸۷)
شماره:۳۹۰ (ویژه‌ی ویژه بیست‌و‌هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر- ۱۲ بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۹ (بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۸ (دی ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۷ (آذر ۱۳۸۷ )
شماره:۳۸۶ (ویژه پاییز - ۱۸ آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۵ (آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۴ (مهر ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۳ (ویژه‌ی روز ملی سینما - نیمه‌ی دوم شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۲ (شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۱ (مرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۰ (تیر ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۹ (خرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۸ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۷ (اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۶ (فروردین - ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۵ (اسفند ۱۳۸۶)
شماره:۳۷۴ (ویژه بیست‌وششمین جشنواره فیلم فجر - ۱۲ بهمن ۱۳۸۶)


همکاران این شماره:  آرامه اعتمادی، عباس بهارلو، امیر پوریا، بهرنگ تنکابنی، هما توسلی، محمد جعفری، مهرزاد دانش، بهرام دهقان، پوریا ذوالفقاری، علی شیرازی، امیرحسین علم‌الهدی، نیروان غنی‌پور، سمیه قاضی‌زاده، آتوسا قلمفرسایی، رضا کیانیان، غزل گلمکانی، قصیده گلمکانی، شهرام مکری، آذر مهرابی، علیرضا میرعلینقی، احسان ناظم‌بکایی، کیومرث وجدانی.