نوروز امسال با بصرفه‌ترین سیم‌کار کشور

شماره: ۵۰۵ (اسفند ۱۳۹۴)

 چشم‌انداز ۵۰۵

احوال‌پرسی - ابراهیم گلستان: زیستن دور از سینما
عسل عباسی: ... بحث روزهای شلوغ جشنواره در تهران را پیش می‌کشم و می‌پرسم: «هیچ خبر دارید نوه‌تان، مانی حقیقی، فیلم‌ساز مطرحی است و در آخرین ساخته‌ی سینمایی‌اش که ما در جشنواره تماشا کردیم، اژدها وارد میشود، اشاره‌هایی هم به خشت و آینه و شما دارد؟» ابراز بی‌اطلاعی می‌کند و می‌گوید: «اصلاً خبر ندارم. نه از ساخت این فیلم، و نه از هیچ چیز دیگر. چون از خودِ مانی هم مدت‌هاست بی‌خبرم.» اما اشتیاق و کنجکاوی نسبت به این فیلم...
احمدرضا احمدی: حال همه‌ی ما خوب است
...احمدرضا احمدی در این روزهای پس از نقاهت چه می‌کند؟ اوضاعش روبه‌راه شده؟ «شکر خدا خیلی خوب و خوشم. مدتی‌ست سرپا شده‌ام. بعد از عمل جراحی‌ای که داشتم، با باتری جدید مشکلم کاملاً حل شده و دوباره کار می‌کنم. شب و روز می‌خوانم و می‌نویسم. روزهایم به نوشتن می‌گذرد و شب‌هایم هم به خواندن.» و البته یک خبر خوب هم می‌دهد...
افسر اسدی: گلفروشی به جای بازیگری
... با این همه دوری از تلویزیون و تئاتر و سینما، روزگار افسر اسدی که اتفاقاً دانش‌آموخته‌ی دانشکده‌ی هنرهای دراماتیک هم هست، چه‌طور سپری می‌شود؟ «با گل‌فروشی سر چهارراه!» باورم نمی‌شود و وقتی می‌پرسم: «جداً؟» می‌شنوم: «بله! این کار گاهی به‌مراتب شریف‌تر از بسیاری از کارهای سینمایی و تلویزیونی است.»

تلویزیون در ماهی که گذشت: رقیبان سرسخت مجازی
احسان ناظم‌بکایی:
نحوه‌ی برخورد سیما با سینما در طول برگزاری جشنواره‌ی فیلم فجر هم از چالش‌های ماه بهمن بود. تلویزیون از طریق کانال نمایش، مراسم افتتاحیه را به صورت زنده ولی نصفه‌نیمه پخش کرد که به‌خصوص حذف حرف‌های مهناز افشار درباره‌ی فاطمه معتمدآریا جنجالی شد، ولی کلاً قید پخش زنده‌ی مراسم اختتامیه را زد و با سه ساعت تأخیر، آن را از کانال نمایش روی آنتن برد، آن هم در حالی که...

ستاره مرد: به مناسبت درگذشت فروزان
احمد طالبی‌نژاد:
او سال 1316 در بندر انزلی متولد شد و در سال 1342 با فیلم ساحل انتظار (سیامک یاسمی) بازیگری را آغاز کرد که حاصلش بیش از چهل فیلم طی پانزده سال بود. فروزان علاوه بر بازیگری، دوبلور هم بود اما اغلب در فیلم‌ها کسان دیگری به جایش حرف می‌زدند؛ از جمله زهره شکوفنده و مهین کسمایی. با گنج قارون (سیامک یاسمی) که نماد کاملی از فیلمفارسی است و هنوز هم بینندگان فراوانی دارد، در کنار فردین...

گزارش
های سیوچهارمین جشنواره‌ی فیلم فجر: سال جوانها، سال پدیدهها
بارزترین مشخصه‌ی جشنواره‌ی امسال و مراسم اختتامیه، دوری هیأت داوران از سنت تقسیم جوایز و پخش سیمرغ‌ها بین دست‌‌اندرکاران فیلم‌های مختلف بود که بارها به قصد پیشگیری از دلخوری فیلم‌ساز و جریانی خاص، در جشنواره اتفاق افتاده بود. هرچند البته بودند کسانی که جایزه‌ای را بنا به مصالحی خاص دریافت کردند، اما در نگاهی کلی، تلاش برگزارکنندگان جشنواره در نگاه به اثر و نه صاحب اثر، و البته احترام به نظر هیأت داوران تا حد زیادی ثمر داد و جوایز اصلی بین دو فیلم ابد و یک روز و ایستاده در غبار تقسیم شد. البته نه‌فقط در جشنواره‌ی فجر که...

دیو و دلبر
جهانبخش نورایی:
اگر کسی سی‌وچهارمین جشنواره‌ی فیلم فجر را با زایشگاه مقایسه کند، زیاد بیراه نرفته است. فیلم‌هایی آفریده شده‌اند که از همان نگاه اول آدم را یک دل نه صد دل عاشق خود می‌کنند و فیلم‌هایی هم پا به جهان گذاشته‌اند که سروشکل موجودات ناقص‌الخلقه یا مخلوقات آزاردهنده را دارند. اولی دل می‌برد و دومی بند دل پاره می‌کند. حکایت دیو و دلبر است. البته چندتا از فیلم‌های جشنواره را که دوست داشتم تماشا کنم نتوانستم ببینم، از جمله وارونگی ساخته‌ی فیلم‌ساز محبوبم بهنام بهزادی را. انشالله بعداً خواهم دید. چندتایی را هم با سابقه‌ای که از کارهای قبلی سازنده‌های‌شان داشتم، میلم نکشید تماشا کنم؛ و اما آن چند آفریده‌ای که دیدم:...

نکتهها و الگوهای مشترک فیلمهای امسال: باز باران با ترانه، بیترانه...
شاهین شجری
کهن: جشنواره‌ای که گذشت یکی از پرفیلم‌ترین دوره‌های سال‌های اخیر بود و به‌راحتی می‌شود از بین فیلم‌هایش به ده یا حتی بیست فیلم خوب و قابل‌قبول اشاره کرد. شاید شاهکارها و پدیده‌های امسال زیاد نبوده باشند و همه‌ی فیلم‌ها در حد ابد و یک روز توجه و تحسین عمومی را برنینگیخته باشند، اما از نظر فراوانی فیلم خوب و خوش‌ساخت و نیز تنوع ژانرها و قالب‌های فیلم‌سازی، دوره‌ی سی‌وچهارم را باید سالی پربار برای سینمای ایران دانست. بر خلاف بعضی نقدها و نظرهای منفی‌بافانه و سرشار از...

در جستوجوی لذتهای فیلمسازی و فیلمنامهنویسی: انگیزه‌ی کار را از کجا میآوریم؟
امیر پوریا:
واقعاً بحث بد و خوب نیست. دست‌کم در این مرحله، بد و خوب مطرح نیست. می‌خواهم از تک‌تک شما خواهش کنم فارغ از بحث بد و خوب، هر کدام از سازندگان فیلم‌های حاضر در جشنواره‌ی سی‌و‌چهارم فجر را در موقعیتی خیالی مجسم کنید که به احتمال زیاد، همین چند ماه پیش، واقعی بوده است: وقتی هر فیلم‌ساز بعد از خواندن فیلم‌نامه‌ی نهایی و تکمیل‌شده به قلم خودش یا فیلم‌نامه‌نویس، نشسته و دارد به این فکر می‌کند که با تهیه‌کننده‌ی مشخص یا هنوز نامشخص فیلمی که می‌خواهد از روی آن فیلم‌نامه بسازد، چه بگوید. در فرد یا مؤسسه‌ی سرمایه‌گذار چه انگیزه‌ای برای مشارکت در کار پدید بیاورد. برای بازیگرانی که

«اخلاقی» بودن یا نبودن، مسأله این است
اشکان راد
: ... نباید از نظر دور داشت که سینما، وقتی سفارشی و دستوری نباشد، حتی اگر آینه‌ای در برابر جامعه‌ی پیرامون قرار ندهد، حداقل پنجره‌ای‌ست به محیط پیرامون و تصویر آدم‌های اطراف‌مان را با تمام ضعف‌ و قوت‌شان بازتاب می‌دهد. اگر در فیلم‌ها سیاهی هویداست، تاریکی‌ای است که از جامعه و شرایط آن برآمده است. از جامعه‌ی غیراخلاقی است که شخصیت‌های بی‌اخلاق به ذهن و ضمیر فیلم‌ساز راه می‌یابند و نه برعکس.

ذوقزدگی
احمد طالبی
نژاد: من هم مثل همه‌ی بینندگان ابد و یک روز از این‌که یک جوان بیست‌واندی‌ساله توانسته چنین درام اجتماعی هولناکی بسازد و در همین نخستین گام بلندش در سینما نبوغ و استعداد خود را به نمایش بگذارد، حیرت‌زده شدم. این که فرم روایی فیلم تا چه حد از آثار اخیر اصغر فرهادی متأثر است، کشف مهمی نیست. اما مهم این است که داوران جشنواره با اهدای نه جایزه‌ی اصلی از همین ابتدا راه رشد و تعالی او را در سینما بستند یا دست‌کم...

در اهمیت اصغر فرهادی بودن
امید نجوان:
یکی‌دو سال پیش یکی از دوستان آهنگ‌ساز در یکی از شبکه‌های اجتماعی نوشته بود: «حتی از نوع نام‌گذاری بعضی از تولیدات سینمای ایران هم می‌توان حدس زد که جدایی نادر از سیمین چه تأثیر عمیقی بر روند فیلم‌سازی در ایران داشته است.» و اضافه کرده بود که «شاید بشود گفت در دهه‌ی نود بخشی از انرژی سینما صرف تولید فیلم‌هایی شبیه جدایی... خواهد شد. در حالی که بخش مهمی از راز موفقیت این فیلم در اصیل و اریژینال بودن آن است و به طور حتم کپی‌های دست دوم و...

چند نکته که در جشنواره نادیده ماند: و تو چون مروارید گردنآویز کسان دگری
آرامه اعتمادی:
در فیلم‌های این دوره، سطح کیفی بازی‌ها عموماً بالا بود و تماشاگران کم‌تر با بازی غیراستاندارد یا ابتدایی و خنده‌آوری روبه‌رو می‌شدند. باید پذیرفت که سطح عمومی کیفیت بازی‌ها در سینمای ایران افزایش چشم‌گیری یافته و از حداقل‌های مشخصی پایین‌تر نمی‌آید. به همین دلیل انتخاب بازیگران نقش‌های اصلی و مکمل بسیار دشوار است و با هر گزینش و چینشی در فهرست نامزدهای جوایز بازیگری، باز هم چند نام شایسته بیرون می‌مانند. مثلاً...

نگاهی به فیلمهایی که دغدغههای روانشناختی دارند: در حسرت توازن
ارسیا تقوا
: مشکلات و تعارض‌های روان‌شناختی را در بستر بسیاری از فیلم‌ها می‌بینیم. اما از ویژگی‌های جشنواره‌ی امسال مشاهده‌ی فیلم‌هایی بود که به اختلالات روان‌شناختی نه به موضوعی در پیش‌زمینه، که به عنوان مضمونی برجسته پرداخته بودند. نمی‌دانیم توجه بیش‌تر فیلم‌های امسال به این موضوع را باید به گرایش جهانی سینما طی دهه‌ی اخیر به این مقوله ربط داد یا وجود آمار قابل‌توجه مشکلات روانی در جامعه این نیاز سینمایی را دامن زده است. آخرین آمار رسمی نشان می‌دهد که...

سه شگفتی در میان معمولی‌‌ها
ناصر صفاریان
: از همان شب اول، بساط صف و ازدحام و بی‌برنامگی برقرار است و این بی‌نظمی نه در رقابت با سال‌های قبل، که در مقایسه‌ی هر شب با شب قبل هم مدام در حال رکورد زدن است! چاره‌ای نیست؛ یا باید قیدش را زد و رفت، یا مثل همه‌ی دوستانِ حاضر، ماند و تحمل کرد و سکوت! گاهی آدم حوصله‌ی اعتراض هم ندارد. تأکید عجیب و بی‌مورد دیگری که پیش از جشنواره خبررسانی می‌شود، مربوط به ممیزی صحنه‌های سیگار کشیدن در فیلم‌هاست. تا جایی که به فضای فیلم و شخصیت‌پردازی آدم‌های فیلم لطمه نخورد، با حذف این صحنه‌ها...

مروری بر عنصر باور  در فیلمهای جشنواره: سرگردان درخلأ
مهرزاد دانش
:  رابطه‌ی درست و ارگانیک بین مخاطب و فیلم شکل نمی‌گیرد و در نتیجه خلأ و گسستی جدی در درک متن به وجود می‌آید. ممکن است فیلمی به دلیل همین نقص، سایر بضاعت‌ها و امتیاز‌هایش هم دیده نشود و در نتیجه روح کلی متنش هم درک‌نشده بماند. در یادداشت حاضر، به برخی از نکته‌ها درباره‌ی فیلم‌های جشنواره‌ی سی‌و‌چهارم از این زاویه پرداخته می‌شود. این اشاره‌ها لزوماً به معنی بد بودن این فیلم‌ها نیست و صرفاً در پی نوعی آسیب‌شناسی است...

دلنوشتهای بر چند فیلم جشنواره‌ی فجر: شکار کبک
رضا کاظمی:
این یادداشت کوتاه مجالی برای نقد نیست. این سطرها برداشت حسی و غیرمنطقی‌ام از فیلم‌هایی هستند که با تمام قوت‌ها و کاستی‌های‌شان دوست‌شان دارم وگرنه برای‌شان دست‌به‌قلم نمی‌شدم. این‌ها فیلم‌هایی هستند که پس از جشنواره توی ذهنم جا خوش کرده‌اند. این‌ها دل‌نوشته‌های اختیاری‌‌اند، فارغ از جبر و هندسه و عقل.  شگفتا شگفت!: کلیشه همیشه هم بد نیست. یکی از کلیشه‌‌های دلپذیر هر جشنواره‌ی سینمایی، عنصر غافل‌گیری است. عادت داریم در هر جشنواره‌ای در میان انبوه فیلم‌هایی که نه گاز می‌گیرند و نه نیشگون...

نفس زدن واقعیت و جعبه‌ی مارگیری!
جواد طوسی
: از فیلم دیدن یک‌خط‌درمیانم در جشنواره‌ی فجر امسال می‌توان پی‌برد که کم آورده‌ام و به روغن‌سوزی افتاده‌ام و دیگر دل‌ودماغ سابق را ندارم. آلودگی هوا و تغییر وضعیت جوی، گیر نیاوردن یک همراه و هم‌صحبت به‌دردبخور، خط کشیدن دور برج میلاد در چند سال اخیر به 1001 دلیل و مشکل پیدا کردن جای پارک در خیابان‌های تهرانِ خراب‌شده همه دست‌به‌دست هم داد تا ترجیح دهم در سینماهای سروش و صحرا و آزادی و تک‌و‌توک سپیده، روزی یکی‌دو فیلم ببینم و دینم را به سینمای نوین ایران ادا کنم. دیگر آن حسرت سابقِ از دست دادن فلان فیلم را ندارم. چون...

گزارشی از حواشی و فیلمهای جشنواره: دقیقاً کجاییم؟
پوریا ذوالفقاری:
بر خلاف سال‌های گذشته هیچ فیلمی سوژه‌ی شوخی و خنده و اعتراض‌های متبلور در قالب کف و سوت بلبلی نشد. در مقابل شاید غیر از ابد و یک روز که توافقی نسبی بر سر کیفیت قابل‌قبول آن وجود دارد، فیلم دیگری نتوانست توافق ضمنی منتقدان را به خود جلب کند. این دقیقاً تصویر جشنواره‌ی سی‌وچهارم است. فیلم‌هایی روی خط متوسط و در چند مورد بالاتر از آن. اگر گزارش‌های جشنواره‌های سال‌های پیش را مرور کنیم، می‌بینیم هر سال تقریباً با وضع مشابهی روبه‌روییم و چه‌بسا توقع بیش‌تر داشتن اساساً منطقی نباشد؛ این‌که...

جشنوارهای که بود...: آخرین بار کی  یک فیلم خوب دیدی؟
پرویز نوری:
جشنواره همین است دیگر. چه توقع دیگری می‌توان داشت؟ سال پیش هم همین طور بود؛ و سال پیش‌تر هم... فیلم‌سازها، چه اولی و چه آخری، باید و ناگزیرند برای جشنواره فیلم بسازند؛ یعنی نگاه و نیت و مقصود نهایی حضور در جشنواره و در مسابقه است. پس انتظاری نباید برای یک سینمای مردمی و تجاری داشت. امسال پس از 34 سال گویی جشنواره به دوران اولیه و زمان آن سوی مه و نار و نی بازگشته است؛ هم‌چنان با فیلم‌هایی تاریک و سیاه‌، تمثیلی و ذهنی، فلسفی و متفکرانه در زمینه‌های غمناک و تأثیربرانگیز از خیانت، غیرت، جنایت و تا دل‌تان بخواهد...

گذر از آینده و حال به گذشته
حمیدرضا مدقق
: ... قرار بود فیلم‌های این دوره از جشنواره «نماد حرکت به سمت سینمای امید باشند.» اما دست‌کم در فیلم‌های دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو چنین نمادی دیده نمی‌شود. در این فیلم‌ها در تقابل با آینده‌ی نامطمئن و هراس‌آور و حالِ پردغدغه ‌و نگران‏کننده، گذشته، به شکلی مطبوع‌تر و قابل‌اطمینان‌تر بازنمایی می‌شود. این در حالی است که باید به خاطر داشت تمنای گذشته همیشه هم امید‌آفرین و شوق‌برانگیز نیست.

بازیگران تئاتر در فیلمهای جشنواره‌ی امسال: روشناییهای صحنه
هوشنگ گلمکانی:
افزایش حضور بازیگران تئاتر در فیلم‌های دهه‌ی اخیر ارتباط مستقیم با این حال‌وهوای تازه‌ی ناشی از حضور جوان‌ها در سینمای ایران دارد و اگر دقت کنید، کم‌ترین حضور این بازیگران در فیلم‌های سینماگران سنتی سینمای ایران است که میانه‌ای با موج سینمای جوان‌ها ندارند. اسم نمی‌برم؛ خودتان در فهرست بازیگران فیلم‌های مختلف این دوره‌ی جشنواره، از این زاویه دقت کنید. نگارنده فهرستی از بازیگران تئاتری فیلم‌های این دوره‌ی جشنواره فراهم کرده که برای مطالعه در زمینه‌ی مورد بحث مفید است. البته تعداد بازیگران تئاتر در یکی‌دو دهه‌ی اخیر چنان زیاد است که...

بررسی موضوع «تحول» در چهار فیلم جشنواره: واقعگرایی مدرن یا سنتی؟
فرزاد پورخوش
بخت: محتوا و موضوع و مضمون می‌توانند و باید که اثر را شرح و بسط دهند، اما آن‌چه اثر را در معرض قضاوت قرار می‌دهد چگونگی ارائه و بیان آن است. ابد و یک روز نیز از این قاعده مستثنا نیست. دقتی که صرف چیدنِ میزانسن‌های چند‌لایه‌ی فیلم شده چنان جغرافیای قابل‌باوری را از آن خانه‌ی کوچک و کوچه‌ها و خیابان‌های تنگِ اطرافش ترسیم کرده است که تماشاگر را در رئالیسم و فضاسازیِ ملموس و آشنای آدم‌ها و مکان‌ها غرق می‌کند. این میزانسن و...

روزنوشت فیلمبینی در جشنواره: ده بهاضافه‌ی یک روز
نیما عباس
پور: روز اول: خدایا چه‌قدر همه چیز زود می‌گذرد. باور نمی‌کنم یک سال از جشنواره‌ی پارسال گذشته است. انگار همین دیروز بود. چه‌طور ممکن است؟ من که خیلی واضح لحظه به لحظه‌ی جشنواره سال پیش را به یاد دارم. واقعاً یک سال گذشته یا تعریف ما از زمان اشتباه است؟ ای کاش امسال هیچ‌وقت فرانمی‌رسید و زمان در سال گذشته منجمد و ثابت می‌شد، آن وقت چه‌قدر به امسال بیش‌تر امید داشتیم و خو‌ش‌حال بودیم. آن وقت ایرج کریمی هم زنده بود و...

فیلم
های اول، دوم و سوم: گوزن‌ها، چهل سال بعد
محمد محمدیان
: همیشه تماشای فیلم‌های اول فیلم‌سازان برایم حس بسیار خوشایندی داشته است به‌ویژه وقتی در جشنواره هم مورد اقبال تماشاگران واقع شده و امسال به صورت عجیبی برای نخستین بار دیدم که برای برخی از این فیلم‌ها تماشاگران روی زمین نشسته بودند. یکی از این فیلم‌ها، من، نشان از فیلم‌ساز مسلطی دارد اما ضعف فیلم فقدان فیلم‌نامه‌ی قوی است. حدود هفتاد دقیقه‌ی فیلم صرف معرفی شخصیت آذر با بازی موفق لیلا حاتمی و کارچاق‌کنی‌اش شده و...

آسیبشناسی سینمای ایران  از خلال فیلمهای جشنواره: ضرورت خروج از دایره‌ی تکرار
شاهرخ دولکو:
این‌ها، این عبارت‌هایی که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنم، به یک معنا تمام آن چیزی است که وقتی از سینمای ایران حرف می‌زنیم از آن‌ها حرف می‌زنیم. کلیدواژه‌های اساسی آسیب‌شناسی سینمایی که هر سال در اغلب فیلم‌ها تکرار می‌شوند بی‌آن‌که کسی به فکر حذف یا حداقل تغییرشان بیفتد جز تعدادی از فیلم‌سازانی که متوجه هستند باید دایره‌ی تکرار را گشود و در مسیری غیر از مسیر این دایره‌ی بسته حرکت کرد...

آغازها و پایانها، نامها و نشانههای جشنواره:ایستاده در غبار
مصطفی جلالی
فخر: سینمای ایران خودش را موظف می‌داند به جای صفت قابل‌ستایش «غیرت»، از واژه‌هایی نظیر تعصب و حسادت و مردسالاری و شبیه این‌ها استفاده کند؛ و در نهایت این مردانِ متعصب، بددل و شکاک و بیش از حد حساس‌اند که زود قضاوت کرده‌اند. زن‌ها را هم در این معادله، همواره، مظلوم و بی‌گناه و شایسته‌ی عذرخواهی نشان می‌دهند؛ و حتی یک بار هم جسارت نمایشی جز این را ندارند...

نگاهی به برخی شخصیتهای زن: خشم و هیاهو
ریحانه عابدنیا
: موضوع مهم دیگر آثار جشنواره‌ی امسال، نوع دیالوگ‌ها و لحن گفت‌وگوی افراد با هم به‌ویژه در قالب جمع دوستان و خانواده است. دیالوگ‌هایی پر از الفاظ زشت و رکیک و متلک‌ها و هتاکی‌هایی که خیلی از آن‌ها بی‌جا و بی‌معنی هستند و نه‌تنها در موقعیت‌های کشمش و درگیری‌های افراد، بلکه برای ابراز عشق و علاقه هم به کار می‌روند. بدتر این‌که این کلمات آن قدر در طول فیلم و در موقعیت‌های مختلف تکرار می‌شوند که مخاطب به شنیدن‌شان عادت می‌کند و...

آیا این افسانه واقعیت دارد؟: مرگ بر سینمای اجتماعی!
تهماسب صلح
جو: سینمای اجتماعی هرچه باشد، دیگر برای مردم این سال‌ها آن کارایی را ندارد که زمانی داشت. روزگاری گمان می‌کردیم سینما باید به درد‌های جامعه بپردازد تا به‌دردخور باشد. آن زمان فیلم‌هایی مانند تنگنا، زیر پوست شب، کندو، دایره‌ی مینا و برخی دیگر، قصه‌ی بی‌سروسامانی مردمی را به تصویر می‌کشیدند که حقیقت زندگی پریشان‌شان در پس زرق‌وبرق مدرنیسم ساختگی پنهان مانده بود. این رویکرد که از جریان موج نوی سینمای ایران سرچشمه گرفت و ادعای واقع‌گرایی داشت، در پرداختن به...

آرشیو1
شماره:۶۱۱ (ویژه نامه نوروز ۱۴۰۳ / پرونده یک موضوع: سینما و نفت)
شماره:۶۱۰ (ویژه نامه اسفند ماه / پرونده یک موضوع: سینمای فلسطین)
شماره:۶۰۹ (ویژه‌نامه چهل و دومین جشنواره فیلم فجر و چهل سالگی فارابی)
شماره:۶۰۸ (دی ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلم: گیج‌گاه)
شماره:۶۰۷ (آذر ماه ۱۴۰۲ پرونده یک فیلمساز: داریوش مهرجویی)
شماره:۶۰۶ (آبان ماه ۱۴۰۲ پرونده یک موضوع: سینمای کمدی در ایران)
شماره:۶۰۵ (مهر ماه ۱۴۰۲ پرونده: سینمای مستقل ایران از نگاه منتقدان فیپرشی)
شماره:۶۰۴ (شهریور ماه ۱۴۰۲ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۶۰۳ (مرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۲ (تیر ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۱ (خرداد ۱۴۰۲)
شماره:۶۰۰ (ویژه‌نامه نوروز ۱۴۰۲)
شماره:۵۹۹ (ویژه‌نامه چهل سال سینمای جنگ و دفاع مقدس)
شماره:۵۹۸ (ویژه‌نامه چهل و یکمین جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۹۷ (دی ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۶ (آذر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۵ (آبان ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۴ (مهر ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۳ (شهریور ۱۴۰۱ ویژه‌نامه روز ملی سینما)
شماره:۵۹۲ (مرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۹۱ (تیر ۵۹۱)
شماره:۵۹۰ (خرداد ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۹ (فروردین ۱۴۰۱)
شماره:۵۸۸ (اسفند ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۷ (بهمن ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۶ (دی ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۵ (پاییز ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۴ (۱۰ شهریور ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۳ (تیر ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۲ (خرداد ۱۴۰۰)
شماره:۵۸۱ (اسفند ۱۳۹۹)
شماره:۵۸۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۹ (۱ بهمن ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۸ (دی ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۷ (آذر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۶ (آبان ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۵ (مهر ۱۳۹۹)
شماره:۵۷۰ (اردیبهشت ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۹ (فروردین ۱۳۹۹)
شماره:۵۶۸ (اسفند ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۶ (بهمن ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۵ (دی ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۴ (آذر ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۳ (آیان ۱۳۹۸)
شماره:۵۶۲ (مهر ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۱ (شهریور ۱۳۹۸ )
شماره:۵۶۰ (مرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۹ (تیر ۱۳۸۹)
شماره:۵۵۸ (خرداد ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۶ (فروردین ۱۳۹۸)
شماره:۵۵۵ (اسفند ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۴ (۱۰ بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۳ (بهمن ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۲ (دی ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۱ (۲۰ آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۵۰ (آذر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۹ (آبان ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۸ (مهر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۷ (۲۰ شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۶ (شهریور ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۵ (مرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۴ (تیر ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۳ (خرداد ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۲ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۷)
شماره:۵۴۰ (فروردین ۱۳۹۷)
شماره:۵۳۹ (اسفند ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۷ (بهمن ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۶ (ویژه‌ی زمستان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۵ (دی ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۴ (آذر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۳ (نیمه‌ی دوم آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۲ (آبان ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۱ (مهر ۱۳۹۶)
شماره:۵۳۰ (۲۰ شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۹ (شهریور ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۸ (مرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۷ (تیر ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۶ (خرداد ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۵ (۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۴ (اردیبهشت ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۳ (فروردین ۱۳۹۶)
شماره:۵۲۲ (اسفند ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۱ (۱۲ بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۲۰ (بهمن ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۹ (۲۰ دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۸ (دی ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۷ (آذر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۶ (بیست آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۵ (آبان ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۴ (مهر ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۳ (۲۰ شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۲ (شهریور ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۱ (مرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۱۰ (تیر ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۹ (خرداد ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۸ (شماره‌ی ویژه بهار)
شماره:۵۰۷ (اردیبهشت ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۶ (فروردین ۱۳۹۵)
شماره:۵۰۵ (اسفند ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۴ (۱۱ بهمن ۱۳۹۴ - ویژه‌ی جشنواره فیلم فجر)
شماره:۵۰۳ (بهمن ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۲ (نیمه‌ی دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۱ (دی ۱۳۹۴)
شماره:۵۰۰ (آذر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۹ (شماره ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۸ (آبان ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۷ (مهر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۶ (۲۱ شهریور ۱۳۹۴ - ویژه‌ی روز ملی سینما)
شماره:۴۹۵ (شهریور ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۴ (مرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۳ (تیر ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۲ (خرداد ۱۳۹۴)
شماره:۴۹۱ (۲۰ اردیبهشت (شماره ویژه بهار ۱۳۹۴))
شماره:۴۹۰ (اردیبهشت ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۹ (فروردین ۱۳۹۴)
شماره:۴۸۸ (اسفند ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۷ (۱۲ بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۶ (بهمن ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۵ (نیمه دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۴ (دی ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۳ (آذر ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۲ (۲۰ آبان ۱۳۹۳ - فوق‌العاده‌ی پاییز)
شماره:۴۸۱ (آبان ۱۳۹۳)
شماره:۴۸۰ (مهر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۹ (۲۱ شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۸ (شهریور ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۷ (مرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۶ (تیر ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۵ (خرداد ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۴ (ویژه بهار - ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۳ (اردیبهشت ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۲ (فروردین ۱۳۹۳)
شماره:۴۷۱ (اسفند ۱۳۹۲)
شماره:۴۷۰ (۱۲ بهمن ۱۳۹۲ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۶۹ (بهمن ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۸ (دی ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۷ (آذر ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۶ (شماره‌ی ۴۶۶، ویژه‌ی پاییز ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۵ (آبان ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۴ (مهر)
شماره:۴۶۳ (۲۱ شهریور)
شماره:۴۶۲ (شهریور ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۱ (مرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۶۰ (تیر ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۹ (خرداد ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۸ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۷ (اردیبهشت ۱۳۹۲ )
شماره:۴۵۶ (فروردین ۱۳۹۲)
شماره:۴۵۵ (اسفند ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۴ (۱۲ بهمن ۱۳۹۱ (ویژه جشنواره فیلم فجر))
شماره:۴۵۳ (بهمن ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۲ (دی ۱۳۹۱)
شماره:۴۵۱ (آذر)
شماره:۴۵۰ (نیمه آبان ۱۳۹۱ | ویژه‌ی سی سالگی)
شماره:۴۴۹ (آبان ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۸ (مهر ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۷ (۲۱ شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۶ (شهریور ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۵ (مرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۴ (تیر‌ماه ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۳ (خرداد ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۲ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۱ (اردیبهشت ۱۳۹۱)
شماره:۴۴۰ (فروردین)
شماره:۴۳۹ (اسفند)
شماره:۴۳۸ (۱۲ بهمن ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۷ (بهمن ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۶ (دی‌ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۵ (آذر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۴ (شماره ویژه پاییز - ۱۷ آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۳ (آبان ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۲ (مهر ۱۳۹۰)
شماره:۴۳۱ (شماره ویژه‌ی روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۳۰ (شهریور ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۹ (مرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۸ (تیر ماه ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۷ (خرداد ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۶ (شماره ویژه بهار - ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۵ (اردیبهشت ۱۳۹۰ )
شماره:۴۲۴ (نوروز ۱۳۹۰)
شماره:۴۲۳ (اسفند ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۲ - ویژه جشنواره فیلم فجر (۱۶ بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۱ (بهمن ۱۳۸۹)
شماره:۴۲۰ (دی‌ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۹ (آذر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۸ (شماره ویژه پاییز - ۲۰ آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۷ (آبان ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۶ (مهر ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۵ (شماره ویژه روز ملی سینما - ۲۱ شهریور ۱۳۸۹ )
شماره:۴۱۴ (شهریور ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۳ (مرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۲ (تیر ماه ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۱ (خرداد ۱۳۸۹)
شماره:۴۱۰ (شماره ویژه بهار - ۱۷ اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۹ (اردیبهشت ۱۳۸۹ )
شماره:۴۰۸ (اول فروردین ۱۳۸۹)
شماره:۴۰۷ (اول اسفند ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۶ - ویژه جشنواره فجر (۵ بهمن ۱۳۸۸ )
شماره:۴۰۵ (اول بهمن ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۴ (دی ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۳ (آذر ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۲ (نیمه آبان - ویژه پاییز ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۱ (اول آبان ۱۳۸۸)
شماره:۴۰۰ (۱ مهر ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۹ (ویژه روز ملی سینما) (۲۱ شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۸ (شهریور ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۷ (مرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۶ (تیر ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۵ (خرداد ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۴ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۳ (اردیبهشت ۱۳۸۸ )
شماره:۳۹۲ (ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۸)
شماره:۳۹۱ (اسفند ۱۳۸۷)
شماره:۳۹۰ (ویژه‌ی ویژه بیست‌و‌هفتمین جشنواره‌ی فیلم فجر- ۱۲ بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۹ (بهمن ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۸ (دی ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۷ (آذر ۱۳۸۷ )
شماره:۳۸۶ (ویژه پاییز - ۱۸ آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۵ (آبان ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۴ (مهر ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۳ (ویژه‌ی روز ملی سینما - نیمه‌ی دوم شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۲ (شهریور ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۱ (مرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۸۰ (تیر ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۹ (خرداد ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۸ (ویژه بهار - نیمه‌ اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۷ (اردیبهشت ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۶ (فروردین - ویژه‌ی نوروز ۱۳۸۷)
شماره:۳۷۵ (اسفند ۱۳۸۶)
شماره:۳۷۴ (ویژه بیست‌وششمین جشنواره فیلم فجر - ۱۲ بهمن ۱۳۸۶)


همکاران این شماره: آرامه اعتمادی، محسن بیگ‌آقا، فرزاد پورخوش‌بخت، امیر پوریا، ارسیا تقوا، مسعود ثابتی، محسن جعفری‌راد، مصطفی جلالی‌فخر، مهرزاد دانش، شاهرخ دولکو، پوریا ذوالفقاری، اشکان راد، محمد شکیبی، ناصر صفاریان، تهماسب صلح‌جو، احمد طالبی‌نژاد، جواد طوسی، مازیار فکری‌ارشاد، سعید قاضی‌نژاد، دامون قنبرزاده، رضا کاظمی، غزل گلمکانی، حسین گیتی، ریحانه عابدنیا،  نیما عباس‌پور، عسل عباسیان، بهزاد عشقی، محمدسعید محصصی، محمد محمدیان، حمیدرضا مدقق، احسان ناظم‌بکایی، امید نجوان، جهانبخش نورایی، پرویز نوری